Διαδικαστικό

Στα μάτια σου φωτίζομαι

απλώνομαι σαν ανατολή

χρωματίζομαι με όλο τον ουρανό

κι έπρεπε να υπάρχεις

για να διαλύονται τα σύννεφα.

25.5.09

Επιχείλιος έρπης*

Ακροβατώντας στα σύνορα των ματιών σου

ανήμπορα ψάχνω τις πιο ξακουστές σου ιαχές

αυτές που εκπέμπουν αγκαλιές από πυρωμένο σίδερο

μεστώνω μέσα στην απουσία σου κρασί από κελάρι μινωικό

πιωμένο στην υγειά σου τη νύχτα των ανείπωτων μύθων

σταγόνες που γίνανε δάκρυα και αποφεύγουν το στόμα σου

κάθε φορά που ήθελα να λιμνάσω τη μοναξιά μου στα χείλη σου.

Καλοκαίρι '09

*: γραμμένο με την Αφροδίτη Λ.

Εκδορά

Συνεπαρμένοι
απ' το είδωλο της ευτυχίας μας
υιοθετήσαμε
την πιο θεμιτή μορφή μας
έως την πιο συγκινητική μας
στιγμή
που πέσαμε στο μέρος της σιωπής
με μόνη διέξοδο
την απορρόφησή της.

24.5.09

Απεξάρτηση

Το εφήμερο ενσάρκωσε το όνειρο
ξέπνοα χρίστηκε στο ψέμμα
αθωομένο απ' το χρόνο
αιώνια ημιφωτισμένο.

Κι εσύ μια πυγολαμπίδα
σε αδέκαστο ουρανό
να χρωματίζεις με ευθείες
το καμπυλωτό κενό
πεισμωμένη απ' το λάθος της καρδιάς
να μην υποτάσσεται
στο καρδιογράφημά της.

24.5.09

Αναμετρόμενος

Μπροστά στην ένωση σηκώσαμε ανάστημα
καλύψαμε τη σκιά μας
με επιθυμία φωτός
ευοδώθηκε η χαρά του σέλατος
και απηυδησμένη μας έλιωσε
η προσμονή.

23.5.09

Επίδραση

Έφερες ένα σύννεφο φως
κάθισε στην κοίτη των κυμάτων
αφρίζοντας μιάσματα χαράς
με πήγες
ως την άκρη του ωκεανού
για να επιστρέψω στην αρχή
μέσα απ' τα βάθη του.

22.5.09

Διαφώτιση

Θαμπώσαμε τη θάλασσα
ρίξαμε στη γη άγκυρες
-απίστευτο το βάρος-
και το ανώφελο ένας δαίμονας
σήκωσε στο θράσος του
τον ουρανό που ξέχασε
να φωτιστεί απ' τ' αστέρια.

22.5.09

Αποκάλυψη

Ο δρόμος φαρδαίνει προς τα κάτω
κι εσύ γλυκαίνεις τις καρδιές
με λίγα άστρα ανταμοιβής
μα όταν μόνος σου γυρνάς
και το φεγγάρι ένα σύννεφο
σ' αχαρτογράφητο ουρανό,
χρέος σου
να προσκυνάς
τον πιο μικρό μικρό
Θεό.

20.5.09