Tuesday, October 30, 2012

Στο βάθος είμαστε υποτελείς

 
Ένα κύμα φτάνει στο σώμα μας

παγίδα ήταν η φυγή μας

πως να ξεφύγουμε απ' τους βράχους

πως να διακρίνουμε τη θάλασσα

γίναμε σεισμοί να την κινήσουμε

κι αφρόντιστα κυλάμε

αγάπη για σήμερα η ζωή μας

ή ένωση κάτω απ' άστρα που μας χαρίστηκαν.


7/1/10

Saturday, October 20, 2012

TΡΟΒΑ ΝΥΦΙΚΟΥ*


 

Είναι ακριβά τα μονοπάτια τ΄ουρανού

καθώς χαράζονται στο βλέμμα του μεταξοσκώληκα

ασέβεια η φύση μας κυλάει σε χαμούς

αυτιά έτοιμα για μεταφυσικές υποκλοπές

επιτάσσει την πνοή για σημερινές θελήσεις

χορεύει στους ρυθμούς μια έγχορδης θλίψης

κι απρόσιτη παραμένει η θεότητα του κάδρου.



*Γραμμένο με τον Θοδωρή Π.
2/1/'10


Wednesday, October 3, 2012

(Robert Desnos) Όχι ο έρωτας δεν πέθανε ακόμη (απόσπασμα)

Dis-toi qu’il ne faut pas regretter les choses: Ronsard avant moi et Baudelaire ont chanté le

regret des vieilles et des mortes qui méprisèrent le plus pur amour.

Toi, quand tu seras morte,

Tu seras belle et toujours désirable.

Je serai mort déjà, enclos tout entier en ton corps immortel, en ton image étonnante présente

à jamais parmi les merveilles perpétuelles de la vie et de l’éternité, mais si je vis

Ta voix et son accent, ton regard et ses rayons,

L’odeur de toi et celle de tes cheveux et beaucoup d’autres choses encore vivront en moi,

En moi qui ne suis ni Ronsard ni Baudelaire,

Moi qui suis Robert Desnos et qui, pour t’avoir connue et aimée,

Les vaux bien.
 
Moi qui suis Robert Desnos, pour t’aimer

Et qui ne veux pas attacher d’autre réputation à ma mémoire sur la terre méprisable.


Σκέψου, για τίποτα να μετανιώνουμε δεν πρέπει, πριν από μένα ο Ρονσάρ και ο Μπωντλαίρ τραγούδησαν την θλίψη των γερασμένων, των πεθαμένων γυναικών που περιφρόνησαν την πιο αγνή αγάπη.
Εσύ, νεκρή,
Θα είσαι ωραία, πάντοτε ποθητή.
Εγώ θα έχω από καιρό πεθάνει, το αθάνατο κορμί σου θα τυλίγει το δικό μου, με την καταπληκτική εικόνα σου παρούσα πάντοτε, μεταξύ των ατελείωτων θαυμάτων της ζωής και της αιωνιότητας, όμως αν εγώ ζω
Τη φωνή σου και το μέταλλό της, το βλέμμα σου, τις λάμψεις του,
Τη μυρωδιά σου, το άρωμα των μαλλιών σου και πολλά άλλα πράγματα που ζούνε ακόμη μέσα μου,
Μέσα σε μένα που δεν είμαι ούτε ο Ρονσάρ ούτε ο Μπωντλαίρ,
Αλλά ο Ρομπέρ Ντεσνός και που θα μου άξιζε να ήμουν ένας απ' αυτούς
Γιατί σε γνώρισα και σ' έχω αγαπήσει,
Εγώ που είμαι ο Ρομπέρ Ντεσνός για να σε αγαπώ,
Και που δεν θέλω, πάνω στην άθλια γη, τίποτε πέρα απ' αυτή την μνήμη να κρατήσω.


πηγή: Robert Desnos, ποιήματα, εκδ. Εστίας, μτφρ: Βερονίκη Δαλακούρα

Tuesday, October 2, 2012

Ευγενής κατάληξη



Δε γίνεται αλλιώς

θα σταματήσει το ποδοβολητό

θα βρούμε την πλατεία με τ' ασημοστόλιστα λουλούδια

τη νύχτα που η σελήνη θα μας συνοδεύσει με φωνή γεμάτη

σε όνειρα που δεν ξεχάσαμε κι ας αρνηθήκαμε

για λίγο, όταν οι μεθυσμένες ιαχές των τυμπανόκρουστων αστεριών

μας παράδερναν σε πόλους άγριας μέντας.

23/1/10