Πως να θεριέψεις τις ανομίες σου ενώ χτυπάς πάνω στα κύματα της ύπαρξης κρατώντας σφιχτά τον πάσαλο της αγάπης και σχεδιάζεις ταξίδια μα αδυνατώντας να τον μεταμορφώσεις σε σχεδία αποζητάς μαζί του τη στεριά και με το που φτάνεις εκεί θέλεις πάλι να ξανοιχτείς αρκεί να μη γνωρίζεις την κατάληξη;
Αχρήστεψες την αντοχή μου και δημιουργείς μια νέα. Δεν θα το χρειαστώ άλλο το χέρι σου, μόνο πόδια θέλω για να τρέχω. Μόνο καύσιμα χρειάζομαι για να ζώ. Δεν μπορώ να σε συνεφέρω από τη λήθη γιατί εγώ είμαι ο καλύτερος της σύμμαχος. Βάζε ένα-ένα τα λιθαράκια στο σάπιο οικοδόμημα της ύπαρξής σου και άφηνε τους άλλους να σε πείσουν ότι θα συνέλθεις. Δε θα σε πείσει ποτέ ο εαυτός σου.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
7 comments:
Λοιπον καλο μηνα.Μολις γυρισα απο το χωριο. Η συγκεκριμενη αναρτηση ειναι απ τις καλυτερες που εχω διαβασει (γνωμη μου παντα).Καλημερα
δεν έχεις άδικο.
ο εαυτός μου ποτέ δεν με ψήνει για τίποτα..
τους άλλους όμως, σχεδόν τους τραβάει από τον λαιμό!
τραγικό.
λίγο.
Προς Δινονόη,
Καλώς όρισες στην πόλη! Σ'ευχαριστώ.(πολύτιμη η γνώμη σου)
Προς Κατ,
Τραγικό αλλά είναι πολυ πιθανό να είμαστε όσα εγώ είναι τα εγώ που γνωρίζουμε..!
Αν υποθέσουμε ότι είμαστε τριμερείς, μεταξύ αυτού που είμαι, αυτού που νομίζω ότι είμαι και αυτού που νομίζουν οι άλλοι ότι είμαι το τρίτο επιβάλλεται συνήθως..
Νάσαι καλά.
να μια λεξη που ειχα καιρο να ακουσω. μια ομορφη λεξη ,ευηχη για μενα, απο αυτες τις δυσκολες και παραξενες που ειχα πρωτομαθει τοτε στο γυμνασιο.
"φενακη"
ειμαστε οσα εγω μας επιβαλλουμε εμεις οι ιδιοι να ειμαστε.
και ειμαστε ενας οταν πεφτουμε το βραδυ για υπνο, μονοι, με αγκαλια το μαξιλαρι και τις καθημερινες "απατες" μας.
καλησπερες σκεπτικες
Αχ... Η ασφάλεια είναι ουτοπικός τόπος και καταβάθος όσο τον ποθούμε τόσο και μας απωθεί η πλάνη του κλειστού του κύκλου. Καλύτερα να μην συνέλθεις ποτέ, αν είναι να γίνεις, ένας ακόμα απ' τους χιλιάδες που ξυπνάνε με το φόβο, ότι θα πρέπει να ζήσουν τη ζωή τους.
Φανταζομαι ειναι πολυ ευκολο να "βολευτεις"πισω απ το "οι αλλοι θα σε βοηθησουν να συνελθεις"..κι ο εαυτος μας?μας ξερει καλυτερα απ ο τι φανταζομαστε...τα ονειρα,τις προσδοκιες μας εμεις τα καθοριζουμε..το θεμα ειναι να υπαρχουν οι ανθρωποι που μας δινουν το κινητρο για να κανουμε τις πιο γλυκες σκεψεις.αν ειμαι ενας απ αυτους τοτε ολοκληρωνομαι.με αγαπη,φιλια
προς alicia,
Το εγώ διαλέγει τον εαυτό του αλλά όταν το εγώ ετεροκαθορίζεται υπάρχει μια σύχγυση.. Αν αγκαλιά με το "μαξιλάρι" νιώθεις μια ψυχική ενότητα πάει να πει ότι μάλλον έχεις ανταπαξέλθει μια χαρά στην αμφιθυμία του ρόλου σου.
προς madame de la luna,
Σωστά.Κυνηγάμε συνήθως κάτι που μας λείπει, άρα όταν κυνηγάμε ασφάλεια και ζωή λείπει κάτι βασικό..
προς Κατερίνα,
είναι τόσο σημαντικό να περιτρυγιρίζεσαι από τέτοιους ανθρώπους. Είμαι ευγνώμων για την παρουσία τους και θα τόχεις καταλάβει.. Ανταποδίδω.. Φιλιά
Post a Comment