Άξεστα ήθη

Άξεστα ήθη μας καθορίζουν και πάλι προχωράμε με ένα απροσμέτρητο βήμα προς την καταστροφή σαν να πρόκειται για τη λύτρωση. Όταν ζητάμε εξιλέωση είναι γιατί φοβόμαστε την ποινή κι όταν είμαστε σε θέση να την επιβάλλουμε αντλούμε κύματα υπερηφάνειας και τιμής. Μιλάω για τιμή σε ένα τόπο που τη γέννησε για να την σκοτώσει. Η γνώση που διαθέτουμε σήμερα περί τιμής φτάνει μέχρι το πόσα λεφτά μπορεί να δαπανήσει ο καθένας για να καταστήσει τον εαυτό του κοινωνικά ευαρεστότερο, και τότε έρχεται η φιλάρεσκη κοινωνία να μας δώσει νέες τάσεις συμπεριφοράς που αν δεν τις ακολουθήσουμε το αυτοσυναίσθημά μας κινδυνεύει με κατακρήμνιση σε σύγχρονους καιάδες. Φτιάξαμε μία χώρα που διαθέτει σύστημα για να αυτοεξυπηρετείται και όχι για να εξυπηρετεί. Παραμένουμε κακοί μιμητές ξένων οραμάτων και προγραμμάτων καθιστώντας τους εαυτούς μας ολοένα ανευθυνότερους. Κάποτε μιλούσαν και δίδασκαν σ'αυτά τα μέρη γνήσιοι εκπρόσωποι ήθους και τώρα οι πολιτικές βγαίνουν από στόματα που μοναχά ανοιγοκλείνουν.
Και μετά απ'αυτήν την κατ'ευφημισμόν εξέλιξη τι;