Φκιάσαμε τη νύχτα κρατάω το χέρι σου ξαγρυπνώ
Σε στηρίζω με όλες μου τις δυνάμεις
Χαράζω πάνω σ' έναν βράχο το άστρο με τις δικές σου δυνάμεις
Βαθιά αυλάκια όπου η καλοσύνη του κορμιού σου θα βλαστήσει
Λέω του εαυτού μου την κρυφή φωνή σου τη δημόσια φωνή σου
Ακόμα γελάω με κείνη την αγέρωχη
Που τη μεταχειρίζεσαι σα ζητιάνα
Τους τρελούς που σέβεσαι τους απλούς που συγχρωτίζεσαι
Και μες στο κεφάλι μου όταν σιγά σιγά συμφωνεί με το δικό σου με τη νύχτα
Θαυμάζω την άγνωστη που γίνεσαι
Μια άγνωστη όμοια με σένα όμοια με ό,τι αγαπώ
Που είναι πάντα καινούριο.
μετάφραση: Μάτση Χατζηλαζάρου
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
'' ..Λέω του εαυτού μου την κρυφή φωνή σου τη δημόσια φωνή σου.. ''
Πόσο απλά μπορεί μια φωνή,ένα σώμα,ένας άνθρωπος να είναι κρυφός για μας και ταυτόχρονα δημόσιος,γνωστός και ανοιχτός.Τελικά πως μια φωνή επιδρά τόσο διαφορετικά στον καθένα,πόσο ξεχωριστά τον διαμορφώνει.Είναι όμορφο ένας άνθρωπος να είναι δημόσιος και κρυφός συνάμα.
Υ.Γ υπέροχος Πωλ Ελυάρ!Μπράβο που το ανέβασες.Φιλιά!
Ανώνυμη.
"Τους τρελούς που σέβεσαι τους απλούς που συγχρωτίζεσαι
Και μες στο κεφάλι μου όταν σιγά σιγά συμφωνεί με το δικό σου με τη νύχτα
Θαυμάζω την άγνωστη που γίνεσαι.."
Δεν το είχα διαβάσει ποτέ. "Σε στηρίζω με όλες μου τις δυνάμεις". Πόσο όμορφο αν συμβαίνει στ' αλήθεια..
Φιλί.
εύκολο: φκιάσαμε τη νύχτα - κείνη την αγέρωχη μέρα μεταχειριζόμαστε σα ζητιάνα, λέω εγώ τώρα που δε θα ησυχάσω αν δεν ανεστιάσω
anonymous,
μια φωνή μπορεί να δώσει τόσα όσα δε φαντάστηκε ποτέ αυτός που την διαθέτει.. Και το να διαμορφώνεις ένα ποίημα τόσο απλά και τόσο εκρηκτικά όμορφα είναι αξιοθαύμαστο. Αυτός είναι όμως ο Ελλυάρ.
Madame de la luna,
να διαβάσετε δεσποινίς μου.. :)
aeglie,
εστιασμένη τη βρίσκω την παράφρασή σου..
Χαιρετώ.
Post a Comment