Ασταμάτητα χρόνια της δύσης αφόρισαν τη διαύγεια του κορμιού αφαίμαξαν την πίστη άδραξαν την πιο χρυσή ηλιαχτίδα και το δειλινό έγινε ανάμνηση.
6.5.09
4 comments:
Anonymous
said...
Άδωρο σαν χρώμα Δύση να χάνεται σε όμορφο τέλμα Απόσβεση του σώματος,κάποια σημάδια - για λίγο- Πίστη άπιστη για πάντα Το φώς και το ανασφαλές δειλινό στιγμές σε μακροπρόθεσμη μνήμη εξ`αρχής..
Αυτές είναι οι λέξεις που ένωσα διαβάζοντας αυτό το άδωρο δωρισμένο ποίημα..
4 comments:
Άδωρο σαν χρώμα
Δύση να χάνεται σε όμορφο τέλμα
Απόσβεση του σώματος,κάποια σημάδια
- για λίγο-
Πίστη άπιστη για πάντα
Το φώς και το ανασφαλές δειλινό
στιγμές σε μακροπρόθεσμη μνήμη εξ`αρχής..
Αυτές είναι οι λέξεις που ένωσα διαβάζοντας αυτό το άδωρο δωρισμένο
ποίημα..
Φιλιά,Δήμητρα
...Όντως!
το νιώθω τόσο καλά αυτό το ποίημα, που μου φαίνεται ότι είναι γραμμένο για μένα!
Δήμητρα,
ωραίο το ποίημά σου.. Όμορφο τέλμα.!
Ευχαριστώ. Φιλιά
-,
..και για σένα λοιπόν!
Χαίρομαι που σε βλέπω. :)
Post a Comment