όταν έχεις ματώσει τη θάλασσα
και κυβερνάς ένα διάτρητο καράβι;
Σύννεφα τρεμοπαίζουν στο μπαλκόνι
κι εγώ κλεισμένος στο αμπάρι
να ψάχνω το δρόμο για το μοναδικό,
σίγουρο σπίτι της νιότης.
Μα η πυξίδα ναυάγησε
και -ευτυχώς- τα νερά βαθαίναν
όσο φοβόμουν να βουτήξω.
Μάρτιος 09
3 comments:
Για ποιο λόγο; Ναι, καλά έκανε και χάθηκε η πυξίδα. Αυτά τα ταξίδια σου και οι βουτιές στα αμπάρια του εντός είναι εκπληκτικά.
Καλό χειμώνα ανεστάκο μου
Βούτα..όσο πιο βαθιά μπορείς!
freedula,
χάθηκε, την πνίξαμε, πάντως αγνοείται!
Σ' ευχαριστώ. Χάρηκα που πέρασες..
weirdo,
κάπου θά'χει πάτο δε γίνεται! Φιλιά καλή μου γουίρντο!
Post a Comment