Το ποτάμι μάς υποδέχτηκε στον κήπο του
απ' τη γαλήνη φύγαμε να βρούμε τη μονή μας
στου έρωτα το σύθαμπο
εκεί μας έδινε ο νους μας τις χορδές του
και σε πλατύ υπόβαθρο χάραξε η φωνή σου
είμαστε αυτοί που ξεχνούν ν' αριθμήσουν
τις ακρογιαλιές χτισμένες πλέον με λιμάνια
κι αλίμονο πως τώρα να διαλύσουμε
αυτό που μας οδήγησε στο πρώτο μας αστέρι
της μάνας το χέρι που χάιδευε τον ύπνο μας
κι εμείς ντυμένοι άγνοια
αφήναμε στο όνειρο όλη την οικουμένη.
Saturday, January 2, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment