GIACOMO LEOPARDI:

ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ


Καρπερή μάνα μου γη,
ιδέ, σου παραδίδω τη ζωή που μού' δωσες,

Καλότυχες και ακριβές κι ευλογημένες
οι αρχαίες εποχές, που να πεθάνουν
έτρεχαν για την πατρίδα όλοι μαζί,
κι εσείς πάντα ένδοξα και τιμημένα,
θεσσαλικά στενά,
όπου η Περσία και η μοίρα πιο αδύναμες
φανήκανε από μια χούφτα αγνές και θαρραλέες ψυχές!
Πιστεύω ότι τα δέντρα, τα λιθάρια και το κύμα
και τα βουνά σας στον διαβάτη
με ανεπαίσθητη φωνή
αφηγούνται πως όλη ετούτη την ακτή
σκεπάσανε οι ανίκητες στρατιές
κορμιών που στην Ελλάδα ήτανε ταγμένα.
Και τότε, άνανδρος και αιμοδιψής,
ο Ξέρξης από τον Ελλήσπονο διαφεύγει,
περίγελος των επερχόμενων αιώνων,
ενώ στο λόφο της Αντέλας, όπου πεθαίνοντας
ξέφυγε απ'το θάνατο η ιερή στρατιά,
ανέβηκε ο Σιμωνίδης,
κοιτάζοντας τον ουρανό, τη θάλασσα, τη γη.