Μέρες άμοιρες

Μέσα από στιγμές που ζυγίζουν τόνους και στρογγυλοκάθονται αυτοβούλως στην πλάτη σου
βρίσκεις τη δύναμη να σηκωθείς και ν' αντικρίσεις τη μοίρα κατά πρόσωπο
γιατί αδυνατείς να πιστέψεις πως δε σε κοιτάει κι αυτή
σαν έμβρυο εσύ μπροστά της χτυπάς στα τοιχώματα της κάθε μέρας.

Δεν την αφομοίωσες -δεν πίστεψες καν ότι υπάρχει διέξοδος προς τα πάνω
για να νιώσεις με τις αισθήσεις της τα πολύχρωμα ευεργετήματά της
πάντα προσπαθούσες να σπάσεις τα τοιχώματα
μέχρι που σε απέβαλαν μαζί με τις εγκλωβισμένες μέρες σου.