Καλυμμένες στιγμές από μετάξι ζαρωμένο
πως να σταματήσεις την επέλαση της νύχτας;
Αδύναμα χέρια, στερημένοι πόθοι
πως ν' αντικρίσεις το ματωμένο ορίζοντα της δύσης;
Σαν να βρισκόσουν σε ένα κλειδωμένο σύμπαν
με μόνη διέξοδο τη μη-διέξοδο
βρέθηκες να επεκτείνεις τις κλειδαριές προς τα μέσα
μέχρι που ξέχασες απ' έξω την καρδιά σου.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
o/η αποδέκτης αυτού του ποιήματος θα διανυσει σίγουρα όλο τη στενωπό της μέσα κλειδαριάς και θα βρει την καρδιά που είχε χάσει.
ασφαλιστική δικλείδα... στην επέλαση της νύχτας;... στο ματωμένο ορίζοντα της δύσης;
οι ερωτήσεις του πρώτου τετράστιχου με έπιασαν από το λαιμό!...
πολύ risky το να έχεις ασφαλιστική δικλείδα.
πολύ risky το να μην έχεις ασφαλιστική δικλείδα.
ας πάρει ο καθένας τα ρίσκα του.
καλή εβδομάδα!
imarias,
δε φαντάζεσαι τι χωράει μέσα από αυτή τη στενωπό. Αρκεί να περνάει και μόνο μια χαραμάδα φως προς τα μέσα..
bright Φω,
ερωτήματα χωρίς απαντήσεις ε; αυτά μας πιάνουν απ'το λαιμό με μία μόνιμη αναπόδραστη λαβή.. Υπάρχουν αλήθεια απαντήσεις; Γενικά μιλώντας..
Καλή νέα εβδομάδα! :)
Post a Comment