Χωρίς να κρεμάσει σε δέντρα τα φρούτα
Χωρίς ν' αναμένει την καλή συμβουλή
Χωρίς καν να προστρέξει σε παράθυρα
Χωρίς να ρέπει προς της αστραπής το μέρος
Χωρίς τις πανοπλίες να πλησιάσει
Χωρίς καρτέρι νά' χει στήσει στον Ιανουάριο
Χωρίς και την πόρτα να στέρξει ν' ανοίξει
Όταν ο Χόρχε έφυγε ταξίδι
(ο Jorge Caceres, ο Rimbaud του νοτιοαμερικανικού υπερρεαλισμού, αυτοκτόνησε σε ηλικία μόλις 26 ετών το 1949)
*πηγή: ΒΙΚΤΩΡ ΙΒΑΝΟΒΙΤΣ: ΥΠΕΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ "ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΜΟΙ", εκδόσεις πολύτυπο, Αθήνα 1986.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
o Χόρχε έφυγε ταξίδι... χωρίς ... αποσκευές...
με θυμώνουν οι θρήνοι, με θυμώνουν οι αυτοκτονίες...
δεν ξέρω τίποτα για τον υπερρεαλισμό, κάθε λέξη πάντως στο συγκεκριμένο ποίημα κρύβει έναν ολόκληρο "κόσμο" και κάθε φορά που μπαίνω και το διαβάζω, η ανάγνωση που κάνω είναι διαφορετική ...:)
ο θυμός όμως παραμένει.
ανέστη, να προσέχεις τι βάζεις στο μυαλό σου, γιατί και η τέχνη μπορεί να είναι επικίνδυνη...
τα φιλιά μου
Περουβιανός νομίζω. Είδα κάποια έργο του (Sans titre??)χρονολογίας 1939. Πολύ μπροστά για την εποχή του αλλά και για τη χώρα του.
Η τέχνη δεν είναι επικίνδυνη.
Απλώς εμείς είμαστε άνθρωποι.
brigh Φω,
εύστοχη η συμπύκνωσή σου στο ποίημα..
Ο θυμός δεν παραμένει, εκτονώνεται.. Μη θυμώνεις για τους θρήνους και τις αυτοκτονίες, να θυμώνεις γα τις αιτίες.. Έχω υπόψιν ότι μπορεί να δώσει λάθος μηνύματα το συγκεκριμένο ποίημα, και ο λόγος που γράφτηκε. Όμως δεν μπορώ να μην υποκλιθώ στην αυθεντικότητα του και στην αξιοπρεπή αφαιρετικότητα με την οποία αποτυπώνει την ύστατη αυτή πράξη. Μη φοβάσαι όμως για την τέχνη ούτε για μένα.. ναι; φιλιά
Λάκων,
χαίρομαι που το έψαξες, είναι λοιπόν μερικοί άνθρωποι που πέρασαν απ' αυτόν τον κόσμο και οι ανθρωπιά τους ήταν λίγο μεγαλύτερη απ' ότι έπρεπε για να τους χωρέσει.. Κι αυτός είναι μόνο ένας.
Post a Comment