Monday, October 12, 2009

My God

Κάποιο κειμήλιο ιερής αυτογνωσίας
το άμεσο το κάνει αιώνιο
απόκρημνες φυσικές αποφάσεις
απαρνημένος ο Θεός από θελήσεις
ενός μουνιού που γουστάρει την πολυχρωμία
ας είχε έναν ουρανό να προσπεράσει
εκείνη η φυσαρμόνικα δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μόνο ένα καζανάκι, μια πολική αρκούδα που καταβρόχθησε όλα τα παγόβουνα καταργώντας το οικοσύστημά της
διαμήνυσε στο σύμπαν το τελευταίο αστέρι.


υγ:γραμμένο με τον Θοδωρή Π.

3 comments:

fractal said...

Ανέστη!!!
Σαμοβάρι με τσάϊ για τρεις, λοιπόν..
Αλλά ο τρίτος φεύγει. Γιατί? Μπορεί για να βρει τη μηχανή του χρόνου?
Δεν του αρέσει η παρούσα στιγμή ήρεμης ανάπαυλας.
Δεν θα ήθελα να είμαι αυτός που φεύγει. Αλλά ούτε και εκείνη που μένει σηκώνοντας τα χέρια ψηλά.
Μάλλον με το ελάφι θα ήθελα να μοιάζω. Να μένω αμίλητο και να παρατηρώ όσα συμβαίνουν γύρω μου προσπαθώντας να βρω την άκρη του νήματος της ζωής..
Με ένα φως να μπαίνει μέσα μου και να με ζεσταίνει σαν το αχνιστό τσαϊ

Ανέστης Μ. said...

fractal,
ο τρίτος λείπει πάντα γιατί είναι τρίτος και το σαμοβάρι δε δέχεται τρίτους εκτός κι αν το φως που μπαίνει μέσα σου σε κάνει πιο αχνιστό κι απ' το τσάι οπότε πέτυχες.

fractal said...

Αχ... αυτοί οι γρίφοι..
Κατάλαβα μόνο γιατί λείπει πάντα ο τρίτος.
Θα με διευκολύνεις να καταλάβω και τα υπόλοιπα?