Thursday, March 4, 2010

Ολοκλήρωση

Ήταν όλα όμορφα
όλα βαμμένα από εκλάμψεις
όλα χρισμένα στο δάκρυ
και τίποτα δε σου χάρισα
πέρα απ' το πεπρωμένο σου
εκείνο που ξέρει και ζει
μόνο του
όπως εγώ.
14.5.09
Posted by at

3 comments:

Γυάλινη said...

Ανέστη ειλικρινά δεν έχω λόγια....Πραγματικά γράφεις για να βρεις ανθρώπους....Και τους βρίσκεις μέσα στις πιο αδύναμες στιγμές τους και τις πιο βαθιές επιθυμίες τους....Εκεί που αληθινά σε έχουν ανάγκη....Δείγμα ανθρωπιάς και "ανωτερότητας" (το βάζω σε εισαγωγικά για να μην το εκλάβεις με την έννοια της αλαζονείας.)

March 13, 2010 at 12:15 AM
Ανέστης Μ. said...

γυάλινη,
ευχαριστώ, θα ήθελα η ανθρωπιά να είναι το εσώτερο κέντρο που οδηγεί κάποιον στην ποίηση. Και είσαι πολύ ανθρώπινα καλή με αυτά που λες εδώ.

March 13, 2010 at 3:22 PM
Γυάλινη said...

Δίκιο έχεις...νομίζω πως η επιθυμία σου πάντως είναι πραγματικότητα... παρόλο που δεν γνωρίζω όσα θα ήθελα, ωστόσο παρατηρώ πως πολλοί ποιητές ξεγυμνώνουν -καμιά φορά- "απάνθρωπα" την ανθρώπινη φύση, οδηγώντας μας έτσι στη συνειδητοποίηση της ανθρωπιάς.
Όπως και να 'χει μου αρέσουν πολύ τα ποιηματά σου και με επηρεάζουν με διάφορους τρόπους που με κάνουν να νιώθω άνθρωπος.
Όσο για την ανθρώπινη καλοσύνη....Δεν ξέρω. Ανθρώπινη πραγματικότητα, που αντιμετώπισα ξανά μα ακαριαία μέσα από τα ποιήματά σου. Ίσως προκύπτει και καλοσύνη.
Διάβασα πως την Τετάρτη θα είσαι στο Bacaro. Θα προσπαθήσω να έρθω αλλιώς μπορεί να τα ξαναπούμε στο "Λεμόνι" να μου πεις και για το βιβλίο σου!

March 14, 2010 at 5:23 PM

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)