Αστροποιημένο πέταγμα του στραμμένου ονείρου,
κραταιό κοίταγμα του στέρεου ασύμμετρου,
κέρινο χαμόγελο της αχνιστής γοητείας.
Αστράψτε τις ύστατες αχτίδες σας
κι αρπάξτε το δέρας της απάθειας απ' το εμπαιγμένο σαρκίο μου.
Αφήστε μου μονάχα την ασύδοτη ευφροσύνη του ωραίου
μέχρι την εσπερινή σταλαγματιά και τη γήινη ενύπαρξη
για να χειρίζομαι τις ενύπνιες φωτιές μου.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Καταρχάς καλή χρονιά. Γίνεσαι όλο και πιο σύνθετος βλέπω :)
Αναφέρομαι στα γραπτά σου βέβαια.
@Λάκων
Η ερημιά του δημιουργού, μέχρι να βρει πηγή.
Ανεστάκο μου, καλή μας χρονιά. Εμπνευσμένη και δημιουργική.
Σε φιλώ
ελλην vs chaos,
κάτι ξέρεις εσύ..
λάκων,
ευχαριστώ για το σχόλιό σου..Βέβαια απλός ή σύνθετος δεν ξέρω αν πρέπει να είμαι, αμφιταλαντεύομαι. κι αναρρωτιέμαι τι είναι ποιο δύσκολο. προς το απλός κλίνω..
freedula,
αγαπητή μου ευχαριστώ για τις ευχές. Κι εσύ να έχεις μια χρονιά όπως περίπου τη θες, όχι ακριβώς για να δώσουμε και ένα περιθώριο επιτυχία στην επόμενη.. :)
Post a Comment