πεθαμένες σκιές γύρω σου.
Διώχνεις τις κουρτίνες,
και μένεις ακόμα πιο μόνος
πιο έτοιμος,
να οργιάσεις με τα σύννεφα,
να υποδεχτείς τ' αφόρητα.
Κυματιστή σιωπή σπάει σε χρώματα ξερά,
κι ερμητικά διαλύεται για να φτάσει στα πόδια σου
κοχύλι, σχηματισμένο από την προσμονή σου για όνειρα.
Άκου τη βροχή.
ψιθυρίζει,
πιο δυνατά,
κι απ' το θόρυβο της παραλιακής
κι απ' το χτύπο του πάθους σου
που τίποτα δεν υπομένει.
Μάρτιος '09
2 comments:
κήπος του πένθους
ή
κήπος του πόθου που δεν έχει ακόμη βρεθεί;
-,
κήπος ανάστροφος με ρίζες στον αέρα.
Θα σε δω σύντομα :-)
Post a Comment