Αστράφτει μέσα μας το μάτι του κόσμου
από καιρό μας ρίχνει στο βάλτο
καταδικές του οι θελήσεις για ποτάμια με βάθος
μα πως να αποφύγεις τον πάτο
ταγμένος στη φωνή σου
αντιστέκεσαι γυμνός ψάχνοντας την αχτίδα
που θα διαλύσει το φως
στο μόνο αποδεκτό ημίφως
εσύ ένας γελωτοποιός.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment