να μπλέκεσαι με τα στόματα που πάγωσαν.
Κρύσταλλο.
Σε κρατάει πνιγμένη μια σταγόνα από υδράργυρο
εφοδιασμένα τα κύπελλα της ανημποριάς με πόνο και μνήμη
πρόσφορα τα αφήνεις
κι ένα χαμόγελο χάρισμα για κάθε γουλιά
μέχρι να γίνει η θλίψη όνειδος
κι ο οδυρμός μουσικός σκοπός.
Απρίλιος '09
No comments:
Post a Comment