Όνειρο από μετάξι
μας έπνιξε απαλά
αφροί φωτός γέμισαν το πρόσωπό μας
λάμψεις χρυσές κάποτε
πλέον μουγκές,
εφόρμησαν τα θέλω μας
στα φράγματά μας
χωρίσαμε τα σώματά μας
και ποτέ δε θελήσαμε τόσο την υπέρβαση
όσο όταν οι καρδιές μας ένιωσαν το χτύπο τους
κώδωνας της ψυχή μας.
5.7.09
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment