P. Eluard:

Le grand jour

Viens, monte. Bientôt les plumes les plus légères, scaphandrier de l'air, te tiendront par le cou.

La terre ne porte que le nécessaire et tes oisaux de belle espèce, sourire.

Au lieux de ta tristesse, comme une ombre derrière l'amour, le paysage couvre tout.

Viens vite, cours. Et ton corps va plus vite que tes pensées, mais rien, entends tu? Rien, ne peut te dépasser.

*

H μεγάλη μέρα

στην Γκαλά

Έλα, ανέβα. Τα πιο αλαφριά φτερά, αέρινο σκάφανδρο θα γίνουν, σε λίγο θα χαϊδέψουν το λαιμό σου.

Η γη κουβαλά τ' αναγκαία μονάχα κι εδώ τα έξοχα πουλιά σου να γελούν.

Στους τόπους της θλίψης σου, σα σκια πίσω απ' την αγάπη, το τοπίο σκεπάζει τα πάντα.

Έλα γρήγορα, τρέξε. Και το κορμί σου θα 'ρθει πιο σβέλτο από τις σκέψεις σου, και τίποτα -ακούς;- τίποτα δεν μπορεί να ξεπεράσει εσένα.

μτφρ: Γ. Καραβασίλης. "Ποιήματα του Πωλ Ελυάρ", εκδ. Εκάτη.