Ανα-κατανομή πνοής

Μία μικρή αναπνοή έμεινε να κοιτάει τη θάλασσα
Σαν άδειο μπουκέτο από τριαντάφυλλα κόκκινα
-όπως οι νύχτες της ατέλειωτης υγρασίας που εύχεσαι να φτάσει στο κόκκαλο-
Αν κάποτε γύρισε πίσω ο λεπτοδείκτης για να σημάνει την επαναφορά στο ίδιο όνειρο
Δε φρόντισε να το διορθώσει
Μύρισε μόνο τις ίδιες σκέψεις γεύσης πορτοκάλι που χάριζε η ομοψυχία της στιγμής
Προοπτική του κάλλους την ξέβρασε στο αιώνιο λιμάνι της μοίρας
Έστρεψε το ίδιο βλέμμα στη θάλασσα
Το ίδιο ανυπόμονα αφουγκράστηκε τον αλμυρό παλμό της
Ίσως γιατί δε νοιάστηκε ποτέ να δεθεί
Να δέσει μόνο.

Σαρκοβόρα εξημερωμένα

Σαρκοβόρα όρνια όρμηξαν στον αφέντη της γης του τεχνητού πυρός
Tα έστεψε με τη νεφέλη του παλατιού του
Kαι σαν από πάντα εξημερωμένα έφυγαν στο πρόσταγμά του

Αφόρησες τη λύπη γιε του σέλατος και εφορμάς στο χθες διατάζοντας ν'αρχειοθετηθεί
Αλίμονο στο φόβο του νέου ερχομού που θα σαρώσει τα καλοβαλμένα χρώματά σου
Πως θα αγκαλιάσεις τον παράδεισο αν δεν τον ζωγραφίσεις ο ίδιος;
Ημίθεος ή θεός πρέπει να αποκαλείσαι;
Δεν κατάλαβες ποτέ τη διαφορά

Ώσπου το μεγάλο τίποτα σαν βόμβα εξερράγη
Κι έτσι αγκαλιά με τα θραύσματα φαντάζεις ακόμα μεγάλος

Σε σχέση με τα θραύσματα.

απολίθωση κυμάτων

Έστειλα δύο σήματα νυχτερινής αναπόλησης
Το ένα αναπαύτηκε στη θύμηση της αχρείας σου πάλης με τα σύννεφα
Το άλλο βρέθηκε στα μισά του δρόμου να παιδιαρίζει με τους βράχους
Βράχοι ωχροί-τρυπημένοι απ'τα καμώματα τις ηδονίζουσας περιπτύξεως με το χθες
Στάθηκε να προσπαθεί να διαπεράσει τις οπές και βρέθηκε χτυπημένο από το φραγμό της αδηφάγας απολίθωσης

Σήμερα η πέτρα έχει γίνει άμμος και τη σκορπάω στα κύματα για να πολλαπλασιαστεί
Και μαζί της οι νύχτες
Οι μέχρι χθες πέτρινες.

Άφησέ με..

Να σου μιλήσω για τον εαυτό που έκρυψα πίσω απο τη μάσκα της έλξης
Να μάθεις για τις ανέφικτες επάλξεις των ερεβώδων χαρών μου και να ξέρεις πως να κοιτάς ένα βλέμμα που φτάνει σε μια πηγή ελπίδας που οι άνθρωποι δε γνώρισαν και ούτε θα γνωρίσουν
Όσο το απόλυτο το βγάζουν έξω απ΄τη σφαίρα της αγάπης, το χρηστό το κατατάσσουν σε θεϊκό δόκιμο και την ομορφιά τη στολίζουν με λέξεις διακοσμητικές και φράσεις περιγραφικές
Το λαβείν ποτέ δε σε ολοκληρώνει
Το δούναι αρκεί να αφομοιώνεις.