Tuesday, March 30, 2010

Προσήλωση

Άψογη καθημερινότητα
με τους ήχους της ζωής με πας
και με δένεις
στους πιο ποθητούς πασσάλους
σε κοιτώ
με μάτια ψαριού
και χάνω
τη μόνη σου δυνατότητα
να γίνεσαι αόρατη.
20.5.09

Saturday, March 27, 2010

Μετά το σεισμό

Το πιο πέτρινο άγγιγμα σπάει
τη φωνή
κι αδυνατεί να δώσει ζωή
το συναίσθημα
στοιβαγμένο στη λήθη
επηρμένο από χέρια δοτά
κατεστραμμένο από στήθη κενά
χρισμένο στο πιο άνοστο σήμερα
με μία μόνο διέξοδο
την έκρηξη.
19.5.09

Friday, March 19, 2010

Απροσεξία

Στο μεθυσμένο σου είδωλο
απόλαυσα την επίμονη αντανάκλαση της ομορφιάς
κι έσπασα το τζάμι
για να σ'έχω ζωντανή
όπως το αίμα σου
κυλάει στο χέρι
που πριν λίγο σε οδηγούσε
μέσα απ' τα μάτια μου.
18.5.09

Monday, March 15, 2010

Αφομοίωση

Μόνο στο χώμα αφήνεται το σώμα
στο μέρος της φυγής
σκισμένο από οράσεις αυταρέσκειας
χαρίζεται στο τίποτα
δίνεται στο σκοτάδι
και οι ηλιαχτίδες ποτέ δεν τρυπώνουν
τόσο βαθιά
όσο τα σκουλήκια.
15.5.09

Tuesday, March 9, 2010

Διαρροή

Μπροστά στο δώρο της άστατης ομορφιάς
έπλασα το πιο μεγάλο όνειρο
αφήνιασα με δοτούς λυγμούς
χαράς οράματα μάζευα
με χέρια γυμνά
-παιδί που διψούσε για άνοιξη-
και κάποτε
στο μαύρο της μαυρίλας
άπλωσα το φως των ματιών σου
και στρώθηκε ο πιο φανταστός άθλος σου.
15.5.09

Thursday, March 4, 2010

Ολοκλήρωση

Ήταν όλα όμορφα
όλα βαμμένα από εκλάμψεις
όλα χρισμένα στο δάκρυ
και τίποτα δε σου χάρισα
πέρα απ' το πεπρωμένο σου
εκείνο που ξέρει και ζει
μόνο του
όπως εγώ.
14.5.09

Monday, March 1, 2010

Φιάσκο

Ποιός να στρέψει τη θλίψη
πάνω από σαθρά όνειρα;
Άδικα τα χρόνια που χάθηκαν
κι έστιψαν τη δίκη
με ασύμφορες οράσεις.

Επιζήμια τα χαρωπά μέλη
καθώς κρέμονται
προς την μάταια αφαίμαξη
παρελθόντος κόκκινου
μα τόσο στέρεου
που σπάει το χρώμα
σε σημείο βρασμού.
8.5.09