Η Χίμαιρα ή ο χείμαρρος

Ερχόμουν δίπλα στο ποτάμι που φέρνει τις έμπλεες στιγμές μας
Και αναπολούσα τότε που άρπαξα το χέρι σου -για να διαβάσω δήθεν τη μοίρα σου-
Αγνοώντας πως η μοίρα έπλεκε τα πεπρωμένα -μόνο με την επιθυμία να την πλέξω γύρω απ'την αφηνιασμένη μου καρδιά.

Κρύβοντας τις θελήσεις μου, απορρίπτοντας τις ενορμήσεις μου, χτυπώντας το σίδερο αφού κρυώσει
Ακόμα δίπλα στο ποτάμι ποτίζω μνήμες και αναπολώ
-προσπαθώντας να ξεχωρίσω τι υπήρξε και τι ονειρεύτηκα-
Διότι χρειάζομαι να πείσω τον εαυτό μου πως το ρεύμα θα φέρει κάτι πιο ορμητικό
Και τότε θα βουτήξω μέσα του με όλες μου τις άμυνές μου αφημένες-σκισμένες στην όχθη.

(και συνειδητοποιώ τώρα πια
που το όμορφο δεν είναι τόσο όμορφο
πως η ομορφιά μπορεί να σημαίνει κάτι)

Αντικρυστά ενδεχόμενα

Στην απεραντοσύνη του εγώ μου
Θέλω να βρω την ύπαρξη που θα μου υποσχεθεί την αιώνια αγάπη
Και μέσα απ'τη θολούρα του είναι μου να δω αστέρια γραμμένα με ανείπωτες εκφράσεις, αιώνιες καταφάσεις και γλυκές μυρωδιές
Μόνο για να δω το χαμόγελό σου να μου ομορφαίνει το βλέμμα
Και να γλυκαίνει η σιωπή.

Απρόβλεπτα τα μονοπάτια της επιθυμίας σου
Και αδυσώπητα μοιραία
-όπως τα δίχτυα ενός μονομάχου που ξεχύνει όλη του την ορμή γιατί ξέρει πόσο λίγο διαρκεί η τελευταία πνοή-
Ενέδωσες στο επίχρυσο σκεύος της δύναμής σου
Και σαν ανέκφραστος δήμιος
Αποτέλειωσες το κρυστάλλινο όνειρο της σύμμιξης
Με την ψυχή της αναδημιουργημένης θέλησης.