Το ίδιο αντιλαμβάνεσαι τον έρωτα αφήνεσαι στο φάος και καις. Αστράφτεις. Εως και τις πιο διάφανες θελήσεις μου βρίσκεις, κι έτσι έρμαιος, σε κοιτώ, έρημα πρόσφορος, για να σαρώσω την ερημιά σου.
Στο χαμόγελο σου ζωγραφίζονται θύελλες το σχήμα του κορμιού σου συνενώνει το σύμπαν σ' ένα γυμνό παράδεισο, κι αφού σε βίωσα στη λήθη μου ξέρω πως θα σε βρίσκω πάντα στις πιο εξωτικές στιγμές μου αληθινή.
Κόψαμε το φεγγάρι στραγγίξαμε τη γη και μείναμε με κάτι μικρές ασυνάρτητες καρδιές πίσω από γυαλισμένες βιτρίνες να κοιτάζονται με μανία μαχόμενες τις πιο σκληρές επιφάνειες ανίκανες να τα βάλουν με θραύσματα.
Ταίρι προαιώνιας μοίρας ενοποίησες τους χρόνους εφόρμησες στα κύματα προξένησες τη λάβα πρασινίζεις κι έρχεσαι στο δάσος της ζωής μου χίμαιρα που δάμασε σεισμούς.
Σε βέλη διάφανα γράφτηκε τ' όνομά σου σε τόπους άμωμα πλάστηκε το κορμί σου σε δειλινά μάταια χαράχτηκε η ανάσα σου πλοίο μεθυσμένο από μπόρες που όρισε τον θεό ναυτικό.
Σε βρήκα ν' ακουμπάς στο τίποτα άντεξα να το αποστάξω στα μάτια μου χωμένος στην πιο γαλανή τρύπα σου ο ουρανός στους ώμους μου ελάφραινε μέχρι να γεμίσει οράματα και πέταξε η νύχτα.