Thursday, May 15, 2008
Χρυσάφι στο βυθό
Στο ανεξιχνίαστο βλέμμα σου βλέπω θάλασσα και αποζητάω ό,τι ποτέ δεν είχα αλλά φαντάστηκα γιατί μου είπαν πως η θάλασσα είναι απέραντη και στο τέρμα της δεν είναι η αρχή της και ακόμα πως δεν έχει ζωή αλλά μόνο την παρέχει σε όλους τους άλλους κι έτσι πάντα πίστευα ότι αν ταξιδεύα όλο και κάπου θα σ'έβρισκα να χαζολογάς με τα κύματα αλλά δεν ήξερα πως και στο βυθό υπάρχει ζωή που ζωές ολόκληρες περιμένει ντυμένη χρυσά κοχύλια την άδυτη εκείνη λέξη που θα της προσδώσει και την αιθέρια υπόστασή της.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
17 comments:
"Αχ, θαλασσά μου σκοτεινή, θάλασσα αγριεμένη..." Απ' τα πιο όμορφα post σου κατά την ταπεινή μου άποψη.
Υ. Σ. Έτοιμο το παιχνιδάκι...
ΤΑΞΙΔΙ
Λουλουδια και τραγουδια και ταματα
σου φερνω να στεγνωσεις τα κλαματα
Πρασινους κηπους θ απλωσω να ξαπλωσεις κι αν λιγο με νιωσεις το γελιο σου θα δω
Κι οσα σε πνιγουνε δακρυα κι οσες πικρες στη θαλασσα ριχτες το γελιο σου να δω.
το τραγουδι εχει και συνεχεια αλλα ας κρατησουμε τη σχετικη ουσια του.πολυ καλο ανεστη Μ.φιλια..
Α ωραία, τώρα κι εσύ και η madame de la luna με ταξιδέψατε σε κόσμους που δεν μπορώ να αγγίξω πια παρά με τα χέρια της ψυχής μου και πονάει πολύ η απόσταση.
Πολύ όμορφο!
μήπως κάποιος είναι ερωτευμένος;
προς madame de la luna,
ευχαριστώ για την αποδοχή της πρόσκλησης.. Η ταπεινή σου άποψη είναι ξεχωριστά ευχάριστη..:)
προς μαφάλντα,
τι όμορφο τραγουδάκι που βρήκες, ευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια. φιλιά πολλά
προς freedula,
η απόσταση σίγουρα πονάει αλλά καλύπτεται εύκολα με τα χέρια της ψυχής σου απότι βλέπω..:)
προς day-dreamer,
Σ'ευχαριστώ και καλώς σε βρίσκω! Εεεε..όλο και κάποιος!
Κάτσε στην παραλία και άσε το αεράκι να σου χαϊδέψει τα μαλλιά
Είναι η θάλασσα η αγριεμένη που σε χτυπούσε μανιασμένα χτες
στον βυθό άλλωστε κρύβονται αυτά που στην επιφάνεια δεν επιπλέουν...
καλημέρα...
φιλιά βρόχινα...
προς mad,
Αεράκι μανιασμένο με χαιδέυει εμένα.. αλλά και πάλι είσαι στο κλίμα!
προς νεράιδα της βροχής,
στο βυθό κρύβονται γιατι στην επιφάνεια θα ήταν προσιτά χωρίς κανένα κόπο.. Και τα αγαθά ως γνωστόν δεν αποκτούνται αλλιώς..
Καλό σου βράδυ.
Βυθός
από κει η ανάδυση της αναγέννησης...
καλό βράδυ!
Υ.Σ.
δε θυμάμαι τον κωδικό μου να μπω για ανάρτηση-κάπου θα τον βρω... σχόλιο για ΕΛΣΑ να είμαι πιο ξεκούραστη
Ευχαριστώ!
surrealist,
Και απ'τις στάχτες η ανάδυση του φοίνικα..
υγ:Σου ξαναέστειλα πρόσκληση για να βάλεις καινούριο κωδικό..
Καλό βράδυ
Καλημέρα, η τελευταία πρόσκληση που δέχτηκα ήταν για συμμετοχή σε άλλο Blog...
μήπως δεν στάλθηκε σωστά, πάραυτα, θα ψάξω να βρω που είχα σημειώσει τον κωδικό... (αλλά 2η πρόσκληση από ΕΛΣΑ δεν έλαβα)
ευχαριστώ
Υ.Σ. κατάλαβα τι είπες, αλλά ευτυχώς
βρίσκόμαστε
οι σουρ-ρεαλιστές
σε ανάδυση... (?)
πάντα...
Εγώ προτιμώ τον αέρα που μου ανακατώνει τα μαλλιά από το να κάθομαι ώρες μπροστά στον καθρέφτη και να τα σιάζω :-P
@surrealist
Βρίσκονται σε ανάδυση όχι βέβαι μόνοι οι σουρεαλιστές (αμφιβάλλω αν εντάσσομαι στην κατηγορία) αλλά όλοι οι σκεπτόμενοι που κάθε στιγμή παράγουν το νόημα της ύπαρξής τους.
@mad
κάνε το αεράκι θύελλα και τότε πες μου αν το προτιμάς (ελπίζω πως πάλι θα το προτιμάς)..
περιδιάβασα μερικά από τα κείμενά σου, εδώ, και μου αρέσει ο τροπος που ξετυλίγεται η σκέψη και οι αισθήσεις. Και η μελωδία που τα συνοδεύει, αυτή είναι η αίσθηση που κυριαρχεί στο τέλος. Είναι αβίαστο το γράψιμο. Θα ξανάρθω για να δω και τί λες.
imarias,
ευχαριστώ για τα λόγια σου. Ευχαριστώ διπλά επειδή ξέρω πόσο καλά γράφεις οπότε διαθέτεις το απαραίτητο αισθητήριο για να κρίνεις.. Θα τα λέμε. (έχεις και λινκ)
το κριτήριο είναι διαισθητικό και όχι αισθητικό πάντως. Παρόλα αυτά, αυτό το κείμενο επί παραδέιγματι, που θα μπορούσε να κόψει την ανάσα από την έλλειψη στίξης και στίχων, δημιουργεί μια πολύ αρμονική αίσθηση, ισορροπίας εκ των έσω, σταματαει κανείς να σκέφτεται, όπως ακριβώς μπροστά στην θάλασσα. Πραγματικά δεν έχω κανένα κριτήριο αισθητικό, ουτε κατάρτιση θεωρητική για κρίνω κανεναν, απλά υιοθετω με τα μπούνια τα λεγόμενα του Κ. Τζάρα που έχεις εδώ. γεια χαρά σου
Post a Comment