Ερχόμαστε μόνοι. Φεύγουμε μόνοι. Ταξιδεύουμε χώρια. Για να ζήσουμε μαζί.
Είσαι το έρμαιο της άθυρμης άστατης ανάγκης και ζητάς να δεχτούν την απόρροιά της. Δεν έρχεσαι στο δέλεαρ της ύπαρξης σου με φρούτα αγάπης και μίσους αλλά με φρούτα άγουρα ταϊζεις τη μιζέρια σου.
Χριστέ πως μπόρεσες να φέρεις στις πλάτες σου το αφόρητο; Όταν θα τρυπήσουν τα στεγανά της εκπολιτισμένης σοφίας μας πώς θα αντικρύσουμε το είδωλο Σου και πως θα ζητήσουμε το έλεός Σου; Σίγουρα τρελάθηκες Χριστέ να μου λες ότι δικό μου είναι το προνόμιο της θεϊκής Σου γνώσης. Δε γνωρίζω μέχρι να μάθω ότι δε γνωρίζω Χριστέ. Είναι κρίμα να φτάνει κανείς στο γνώθι σαυτόν για να συντρίψει ό,τι έζησε σε συνθλίμματα ασέβειας και μάταια τα ζητάει ξανά όταν δικό Σου είναι το προνόμιο της δημιουργίας.
Όχι αγαπητέ Χριστέ, ό,τι δημιούργησες θα ξαναδημιουργηθεί.
Γεννήθηκες στο σκοτάδι.
Έπλασες το φως βλέποντας μέσα από το σκοτάδι.
Δεν έφτανε.
Δεν έφτασες,
μέχρι το φως.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
9 comments:
"Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή".
"Ασκητική", Νίκος Καζαντζάκης
Πέρα απο το κείμενο που είναι πολύ ωραίο και πολυδιάστατο...
Ο Χριστός είναι το Φως του κόσμου...Εμείς το μόνο που κάνουμε μέσω των ενεργειών μας είναι να οδηγούμαστε στο σκοτάδι!
Τα Φιλιά Μου...
Η επάρκεια της ανεπάρκειάς μας αναμφαδών και ασκαρδαμικτή της ολότητάς μας, συνουσίας επόμενο και δημιουργών ανασφάλειες, αγγλιστί κόμπλεξ. Το τίποτα ως τίποτα ειδωμενο σε τρίτο πρόσωπο και σε φακό παραμορφωτικό αναγνωρίζει εαυτόν και πλήττεται από εσωτερική μιζέρια. Ο Χριστός μαζί μας και..ελπίζουμε!
madame,
Ακριβώς έτσι,
μια αναλαμπή ανάμεσα σε 2 κενά..
daydreamer,
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Ο χριστός έδωσε φως αλλά έλαβε μαχαίρι.. Παράξενη ανταμοιβή.
Διονύση Μ,
Άντε κι ο Xριστός μαζί μας indeed(με άψογη αγγλική προφορά)!!!
Ανέστη άφησα δυο φορές σχόλιο αλλά είναι άφαντο.
Ρωτούσα μόνο σε ποια σκοτάδια τριγυρνάς; Κι έλεγα μόνο ότι αυτό που μας έχει μείνει για να πιαστεί το ψεύτικο και φτηνό μας υπαρξιακό παρόν είναι η ελπίδα. ¨οπου κι όπως είναι και με ότι χρώμα κι αν έρχεται. Την έχουμε ανάγκη
Καλησπέρα. Πέρασα να ανταποδώσω και έμεινα... Ενδιαφέροντα πράγματα βλέπω!
Την καλησπέρα μου και πάλι.
"μοναχα εκεινος που παλευει το σκοταδι μεσα του, θα ΄χει μεθαυριο μερτικο δικο του, στον ηλιο"
ελεγε ο ελυτης..(καπως ετσι το ελεγε αν θυμαμαι καλα)
σκαψε λοιπον μεσα σου. αποκρυπτογραφησε το αυτο το σκοταδι και στο τελος θα χεις στα χερια σου φως.
πηγα σημερα και μαζεψα ηλιο και θαλασσα και χρωματα. ομορφα ηταν. και αρκει.τελικα.για να γεμισεις, λεω, αρκει.
τα φιλια μου
@freedula
Tα ρούφηξαν τα σκοτάδια τα σχόλιά σου..!!
Μάλλον τριγυρνάω σε σκοτάδια που μαγνητίζουν σκέψεις. Αλλά η δίνη τους έχει καθαρτικές ιδιότητες..
Έχεις τόσο δίκιο για το τελευταίο. Δυστυχώς ή ευτυχώς (κατ'εμέ ευτυχώς) ελπίδα και φόβος είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ζωής.
@kitsosmitsos
Χαίρομαι που πέρασες από εδώ, ευχαριστώ και θα τα λέμε.
@alicia
Αξεπέραστος ο Ελύτης. Πολύ όμορφο να τον προσθέσεις στα σχόλια..
Όσο για τον ήλιο, τη θάλασσα και τα χρώματα.. τι πιο όμορφο;
Στο ομότιτλο έργο του ο Καμύ αναφέρει:
" Αλλά όταν ο Σίσυφος αντίκρισε πάλι το πρόσωπο του πάνω κόσμου, όταν απόλαυσε το νερό και τον ήλιο, τις πέτρες και τη θάλασσα, δεν θέλησε πλέον να επιστρέψει στο σατανικό σκοτάδι."
Αυτά τα "δοσμένα" είναι που δίνουν αξία στην ύπαρξή μας.. Φιλιά
Post a Comment