Ασέβεια

Ξέχνα με σε ένα ασήμαντο πέραν της άκρατης ανυπαρξίας και δώσε μου να χρησιμοποιήσω μια άφατη δημιουργική γυναίκα. Θα την εκτοξεύσω στο σύμπαν μέσα από δοτούς λυγμούς και με την αχρηστία που βουλώνει τα αυτιά της θα καθαρίσω το δρόμο από τη σαβούρα μέχρι μπροστά της να φανεί ολοκάθαρο το φως της νιότης και της ομορφιάς που συμβολίζεται από ένα αστέρι που στάζει θαλάσσια αλμύρα και γοργόνια γλυκύτητα.
Τότε θα μου δείξει την ψεύτικη υφή της σοφίας μου και θα με παρασύρει στα όμορφα χρυσανθοφόρα εδάφη της αγνότητας που είχε καταδικαστεί απ'το δεδομένο πολιτισμό μου.
Τότε θα κρούσω την καμπάνα της ανάγκης και θα φανερώσω τα ακάθαρτα όνειρά μου στην πραγματικότητα της ζωής που με προίκισε η ίδια η αψεγάδιαστη ανωριμότητά της και τότε θα συνεχίσω το δρόμο μου μέσα από θορύβους και λάσπες και ποδοβολητό ως το άδολο πανί του ουρανού για να το πάρω από πάνω του και να αντικρύσω στα μάτια το Θεό που τόσο περίτεχνα έκρυβα.