Thursday, August 14, 2008

δυο τετράστιχα για δυο σκέψεις

Στην καταχνιά της ύπαρξης
Εκεί που σκίζονται τα δίχτυα
Ξεκίνησες ταξίδι για το τίποτα
Με μια βαλίτσα λογική και πυξίδα την ανάσα.

Κόκκινος ορίζοντας γλύφει τις κορυφές των πόθων
Ένα χέρι βουτάει στην ηδυπάθεια
Οδηγός η ανάμνηση της νιότης που ματώνει τη γέρικη καρδιά
Κι έτσι διασώζεται η αγάπη.

4 comments:

Unknown said...

αυτή η βαλίτσα λογικής, πολύ βαριά μου μοιάζει...

:)

φιλιά βρόχινα...

Υ.Γ.κοίτα με και στο http://secretsandshadows.blogspot.com

Madame de la Luna said...

Διασώζεται η αγάπη όντως; Προσφάτως είπα κι επέμεινα με σθένος στην άποψη μου, πως όσοι αγαπιούνται βαθιά, είναι καταδικασμένοι να τρώνε ο ένας τις σάρκες του άλλου...

Chryssa said...

Ταξίδι για το τίποτα...

Γιατί όλα δυσκολεύουν? Γιατί?

Η αγάπη διασώζεται? Μόνο αν αλλάζει εμφάνιση. Αγάπη θα είναι πάλι αλλά διαφορετική.
Με λίγη νοσταλγία. Αυτή που κάνει την καρδιά να χοροπηδάει για λίγο. Στις γνώριμες εικόνες, στα γνώριμα αρώματα, στα γνώριμα ταξίδια για το τίποτα.

Καλημέρα. Δεν-λέω-ακόμα-για-χειμώνα.

Ανέστης Μ. said...

νεράιδα της βροχής,
βαριά ή κούφια; πάντως με την έννοια ότι συνήθως καταντάει περιττή μάλλον είναι βάρος.. θα σε επισκεφτώ. φιλιά

madame de la luna,
καταδικασμένοι να καταστρέφονται ε; και όμως μέσα απ'την ένωση πηγάζει η αληθινή δημιουργία. Ίσως είναι αυτή η ένωση αντιθέτων που την διασώζει..

chryssa,
δυσκολεύουν από τη στιγμή που μπήκε αυτό το γιατί στη μέση..αλλά και πως να βγει; μάλλον με την πληθωρικότητα του πως.
Νοσταλγία διασώζει την αγάπη; ή όταν υπερισχύουν οι αναμνήσεις έρχεται το τέλος; μαζί σου πάντως.. η οικειότητα που φέρνει η νοσταλγία λοιπόν αρκεί να μη μένει η νοσταλγία αναπόκριτη..καλημέρα.