Saturday, January 24, 2009

Ασφαλιστική δικλείδα

Καλυμμένες στιγμές από μετάξι ζαρωμένο
πως να σταματήσεις την επέλαση της νύχτας;
Αδύναμα χέρια, στερημένοι πόθοι
πως ν' αντικρίσεις το ματωμένο ορίζοντα της δύσης;

Σαν να βρισκόσουν σε ένα κλειδωμένο σύμπαν
με μόνη διέξοδο τη μη-διέξοδο
βρέθηκες να επεκτείνεις τις κλειδαριές προς τα μέσα
μέχρι που ξέχασες απ' έξω την καρδιά σου.

3 comments:

Anonymous said...

o/η αποδέκτης αυτού του ποιήματος θα διανυσει σίγουρα όλο τη στενωπό της μέσα κλειδαριάς και θα βρει την καρδιά που είχε χάσει.

bright Φω said...

ασφαλιστική δικλείδα... στην επέλαση της νύχτας;... στο ματωμένο ορίζοντα της δύσης;

οι ερωτήσεις του πρώτου τετράστιχου με έπιασαν από το λαιμό!...

πολύ risky το να έχεις ασφαλιστική δικλείδα.
πολύ risky το να μην έχεις ασφαλιστική δικλείδα.

ας πάρει ο καθένας τα ρίσκα του.

καλή εβδομάδα!

Ανέστης Μ. said...

imarias,
δε φαντάζεσαι τι χωράει μέσα από αυτή τη στενωπό. Αρκεί να περνάει και μόνο μια χαραμάδα φως προς τα μέσα..

bright Φω,
ερωτήματα χωρίς απαντήσεις ε; αυτά μας πιάνουν απ'το λαιμό με μία μόνιμη αναπόδραστη λαβή.. Υπάρχουν αλήθεια απαντήσεις; Γενικά μιλώντας..
Καλή νέα εβδομάδα! :)