Άδωρο

Ασταμάτητα χρόνια της δύσης
αφόρισαν τη διαύγεια του κορμιού
αφαίμαξαν την πίστη
άδραξαν την πιο χρυσή ηλιαχτίδα
και το δειλινό
έγινε ανάμνηση.

6.5.09

Γνώμες

• Πολλές φορές το νά' σαι φυσιολογικός ξεπερνάει τα όρια της λογικής σου.

• Η τρέλα κρύβεται μέσα μας τόσο αδέξια που δεν μπορείς παρά να την ξεσκεπάσεις.

• Με γεμάτο στομάχι μιλάς πιο σοφά απ' ό,τι με άδειο, γιατί μιλάς λιγότερο.
• Όταν τα πράγματα γίνονται πιο βίαια απ' τους ανθρώπους, είναι οι άνθρωποι που
ξεπεράστηκαν, ποτέ η φύση.
• Το θάνατο με το που τον αντιλαμβανόμαστε τον αφήνουμε συνήθως πίσω μας, αλλά εκείνος
πάντα βρίσκεται μπροστά μας.
• Ένας άνθρωπος που ονειρεύεται για όλη την ανθρωπότητα ποτέ δε φτάνει στο σημείο να
κάνει την ανθρωπότητα να σκεφτεί γι' αυτόν, η αντίστροφη διαδικασία προϋποθέτει όλη η
ανθρωπότητα να σκέφτεται όπως ο συγκεκριμένος ένας άνθρωπος-επαναστάτης.
• Όταν οι άνθρωποι καταφέρνουν να επικοινωνήσουν, είναι τότε που πιστεύουν στον ίδιο Θεό.
• Κάθε κοίταγμα προς τα πίσω, αν δεν εμπεριέχει το σκοπό να ξαναγυρίσει μπροστά, είναι
καταδικασμένο στην ανυπαρξία.
• Αν είχαμε το θάρρος να κοιτάξουμε το Θεό κατάματα θα γινόμασταν ευκολότερα άνθρωποι.
• Φέρνουμε στις πλάτες μας όλα τα κρίματα του κόσμου μα δεν αντέχουμε ποτέ τα δικά μας.
• Εάν η αμαρτία είναι ζήτημα ηθικής, δε μένει παρά να αμαρτήσει κανείς ανήθικα για να
συγχωρεθεί. Αν όμως το κάνει ηθικά, τότε δε θα χρειάζεται καν συγχώρεση.
• Η ηθική είναι κάτι που ποτέ δεν γίνεται καθολικό. Γι' αυτό η θρησκεία την ισοπέδωσε.
• Εάν ξέραμε ότι θα ζήσουμε παραπάνω χρόνια απ' όσα θα θέλαμε, θα αποκτούσαμε σίγουρα
μια υπομονή που θα μας έκανε πιο ανθρώπινους, εκτός κι αν γινόμασταν πιο άπληστοι.
• Το να γυρνάς το μάγουλο σ' αυτόν που σε χτυπάει δε σημαίνει ότι θες να σε χτυπήσει,
αν όμως το κάνει, τότε καλύτερα να του γυρίσεις την πλάτη.
• Το χιούμορ είναι το αντίδοτο στη δυστυχία αλλά μπορεί το ίδιο εύκολα να την υποθάλψει.
• Όταν καταφέρεις να τιθασεύσεις όλες τις φοβίες σου, δε σου μένει παρά να καταπολεμήσεις
τη νοσταλγία.
• Εάν η αγάπη είχε συγκεκριμένο ορισμό θα χανόταν το νόημά της.
• Η θάλασσα μας προκαλεί μάλλον ηρεμία γιατί ποτέ δεν φτάνουμε στο βυθό της. Εκτός κι αν
είναι φουρτουνιασμένη οποτέ δε μας ηρεμεί ούτε καν η επιφάνεια.
• Το να εκφράσεις ένα συναίσθημα είναι πιο δύσκολο απ' το να το αισθανθείς, γι' αυτό τότε
ολοκληρώνεται. Αν και μόνο αφού το αισθανθείς είναι εύκολο να εκφραστείς.
• Η μοναξιά είναι ανάγκη και φοβία ταυτόχρονα. Γι' αυτό όταν ξεπερνάς και τα δυο αποκτά
αξία.
• Όταν γράφεις για κάτι που βίωσες αναγκαστικά ψεύδεσαι, αλλά είναι το μόνο ψέμμα που
μιμείται την αλήθεια.
• Δεν υπάρχουν πραγματικά άθεοι, μόνο Θεοί του περιθωρίου.
• Το πως θα ξεφύγεις απ' το εγώ σου είναι πρόβλημα που σχεδόν δεν έχει λύση, έτσι
συνηθίζουμε να δενόμαστε μαζί του τόσο που να μην το βλέπουμε ως πρόβλημα.
• Όταν η απελπισία γίνεται κτήμα σου, δεν είναι η ελπίδα που πέθανε, αλλά η αισιοδοξία.
• Εάν θέλεις να γνωρίσεις τον εχθρό σου, περπάτα για λίγο στο δρόμο
του.
• Η ενηλικίωση δεν είναι μια διαδικασία καθαρά ηλικιακή, αυτό είναι ένα τυπολατρικό
σφάλμα της κοινωνίας που δεν παύουν να το πληρώνουν οι άνθρωποί της.
• Όταν τα όνειρά σου επιβάλλονται, έχεις ανακαλύψει την πιο ποιητική σου βούληση.
• Βρίσκουμε λέξεις να εξηγήσουμε τα πράγματα, αλλά μοιραία ξεχνάμε ότι την ίδια στιγμή τα
εγκλωβίζουμε.
• Οι στιγμές είναι που νικάνε το χρόνο, γιατί δεν μπορείς να τις μετρήσεις.

Απρίλιος 2009

Κάρολος Μπωντλαίρ

ΤΑ ΠΛΗΘΗ


Δεν μπορεί ο καθένας να παίρνει μια βουτιά μέσα στο πλήθος: ν' απολαμβάνεις το πλήθος είναι μια τέχνη, και μόνο εκείνος που τού' δωσε μια νεράιδα στην κούνια του την αγάπη της μεταμφίεσης και της μάσκας, το μίσος του σπιτιού και το πάθος του ταξιδιού, μπορεί να δοθεί σ' ένα όργιο ζωτικότητας σε βάρος του ανθρώπινου γένους.
Πλήθος, μοναξιά: ίσοι όροι και που μπορούν ν' αλλάξουν για τον δραστήριο και γόνιμο ποιητή. Όποιος δεν ξέρει να γεμίσει με κόσμο τη μοναξιά του, δεν ξέρει ούτε να είναι μόνος μέσα σ' ένα πολυάσχολο πλήθος.
Ο ποιητής απολαμβάνει αυτό το ασύγκριτο προνόμιο, να μπορεί κατά το κέφι του νά' ναι ο εαυτός του και ο άλλος. Όπως αυτές οι περιπλανώμενες ψυχές που ζητούν ένα σώμα, μπαίνει, όταν θέλει, μέσα στην προσωπικότητα του καθενός. Γι' αυτόν μόνο όλα είναι προσιτά, και αν μερικοί χώροι φαίνονται να του είναι κλειστοί, είναι γιατί στα δικά του μάτια δεν αξίζουν τον κόπο να τους επισκεφτεί.
Ο μοναχικός και σκεφτικός διαβάτης βγάζει μια μοναδική μέθη απ' αυτή την παγκόσμια επικοινωνία. Εκείνος που αγκαλιάζει εύκολα το πλήθος γνωρίζει απολαύσεις πυρετικές, που θα στερηθούν αιώνια ο εγωιστής, κλειστός σα σεντούκι, και ο τεμπέλης, φυλακισμένος σα μαλάκιο. Υιοθετεί σα δικά του όλα τα επαγγέλματα, όλες τις χάρες και όλες τις δυστυχίες που του παρουσιάζει η περίσταση.
Αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουν αγάπη είναι πολύ μικρό, πολύ περιορισμένο και πολύ αδύνατο, αν συγκριθεί μ' αυτό το ανέκφραστο όργιο, μ' αυτή την ιερή πορνεία της ψυχής που δίνεται ολόκληρη, ποίηση και ελεημοσύνη, στο απροσδόκητο που παρουσιάζεται, στον άγνωστο που περνάει.
Είναι καλό να μαθαίνεις καμιά φορά στους ευτυχισμένους αυτού του κόσμου, έστω και μόνο για να ταπεινώσεις για μια στιγμή την ανόητη υπεροψία τους, πως υπάρχουν ευτυχίες ανώτερες από τη δική τους, πιο πλατιές και πιο εκλεπτυσμένες. Οι ιδρυτές αποικιών, οι θρησκευτικοί ηγέτες λαών, οι ιεραπόστολοι εξόριστοι στην άκρη του κόσμου, ξέρουν χωρίς αμφιβολία κάτι απ' αυτά τα μυστηριακά μεθύσια, και, στην καρδιά της απέραντης οικογένειας που γεννήθηκε η μεγαλοφυία τους, πρέπει να γελούν μερικές φορές μ' αυτούς που τους λυπούνται για την τόσο πολυτάραχη μοίρα τους και για την τόσο αγνή ζωή τους.

μετάφραση: Εύα Μυλωνά

Daiva Čepauskaitė - Noriu pasakyti

Θέλω να πω


Θέλω να πω – αγαπώ,
μα ντρέπομαι,
μπας και θα γελοιοποιηθώ,
γι’αυτό λέω – σε μισώ.
Θέλω να πω – σε μισώ,
αλλά δεν έχω εχθρούς,
γι’αυτό λέω - στην γεια σου.
Θέλω να πω – γεια σου,
αλλά μπας κι ακουστεί πολύ δυνατά,
γι’αυτό προσποιούμαι πως δεν σε είδα.
Θέλω να πω – έχε γεια,
αλλά φοβάμαι πως θα επιστρέψω,
γι’αυτό δεν λέω τίποτα.
Δεν θέλω να πω τίποτα,
αλλά θα πέσει πολύ ησυχία,
γι’αυτό λέω – βρέχει.
Θέλω να πω – παγωνιά,
αλλά μπας και δεν ακούσεις,
γι’αυτό βάζω πιο ζεστά ρούχα.
Θέλω να πω – Θα πάω,
αλλά δεν έχει κανένα δίπλα μου,
γι’αυτό απλά πηγαίνω.
Θέλω να πω – σπουργίτι,
αλλά μπας και με παρεξηγήσεις,
γι’αυτό λέω – πέτρα.
Θέλω να πω – πονώ,
αλλά ήδη το είπα,
γι’αυτό σφίγγω τα δόντια μου.
Θέλω να πω – βρωμιά,
αλλά δεν ακούεται όμορφα,
γι’αυτό δεν αναπνέω.
Θέλω να πω – στο διάβολο,
αλλά αυτό είναι κατανοητό,
οπότε λέω – θέλεις σούπα?
Θέλω να πω – γιατί,
αλλά δεν απαντά κανείς
στις ανόητες ερωτήσεις,
γι’αυτό λέω – δεν τρέχει τίποτα.
Θέλω να πω – ωραία,
μα είναι θέμα γούστου,
γι’αυτό λέω – χτες.
Θέλω να πω, αλλά δεν λέω,
επειδή δεν μπορώ, και αν μπορώ - δεν θέλω.
Θέλω να πω – θέλω,
αλλά οι επιθυμίες δεν πραγματοποιούνται πάντα,
γι’αυτό λέω – κουφέτα
ή απλώς ανοησία.
Θέλω να πω – μάλιστα,
αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις σιωπούμε,
γι’αυτο λέω – ωραίος ο καιρός.
Θέλω να πω – άδικα,
αλλά γιατί να τα λέω άδικα.


Μετάφραση: Ντάλια Σταπονκούτε
Πηγή: lyrikline.org

Διαφώτιση

Θαμπώσαμε τη θάλασσα
ρίξαμε στη γη άγκυρες
-απίστευτο το βάρος-
και το ανώφελο ένας δαίμονας
που σήκωσε στο θράσος του
τον ουρανό που ξέχασε
να φωτιστεί απ' τ' αστέρια.

22.5.09