Νύχτα ανήμερη

Απροσδόκητη χρήση μιας χώρας που ανέτειλε μια για πάντα και τα πελιδνά μου σήματα χώρεσαν το δώρο της ενόρασης. Βαθιά βρίσκω δυο διασπασμένα όνειρα που τα πλάθω με ορμή για να γίνουν δικά μου. Απροσμέτρητα χρόνια που θα έρθουν κι όμως εγώ ψάχνω την αιωνιότητα στη μόνη στιγμή που δεν έχει χρόνο, στη μόνη στιγμή που δεν έχει ταίρι στον κόσμο, μόνη αυτή ξερνάει του κόσμου τη χάρη. Κι ένα άστρο βουβό απλώνεται σ' όλη μας την νύχτα, τη νύχτα που γέννησε τ' ορφάνεμα της μέρας κι άδολα σιμώνει τη μοίρα μας.

11.4.09

Farhad Showghi - Das Zimmer 4

Το δωμάτιο 4

Οι τοίχοι είναι δροσεροί. Κουρασμένοι έχουμε ξαπλώσει ανάμεσά τους, τα γόνατα προς την
έρημο στραμμένα, προς την άγρια επιφάνεια της ταπετσαρίας του τοίχου.
Ποιος ανοίγει το παράθυρο;
Αλλοίμονο στο φεγγάρι
πασχίζει να μείνει ακίνητο
όπως και η σιωπή
έχουμε τώρα ξαπλώσει εδώ
μέχρις εκεί που φτάνει το μάτι.

Translated by Stratis Paschalis
© by Stratis Paschalis
πηγή: www.lyrikline.org

* mp3: seabear - i-sing-i-swim

Άφεση

Χρωστάμε πάντα κάτι από μας
για να γυρίσουν οι άλλοι το κεφάλι
και ν' απλωθεί η γη προς τα πάνω
καθώς βυθίζουμε το πάτημά μας
κι ασελγούμε στο χρόνο
που φτιάχνει θάλασσες
με την αθωότητα μικρού παιδιού.

Απρίλιος '09

My God

Κάποιο κειμήλιο ιερής αυτογνωσίας
το άμεσο το κάνει αιώνιο
απόκρημνες φυσικές αποφάσεις
απαρνημένος ο Θεός από θελήσεις
ενός μουνιού που γουστάρει την πολυχρωμία
ας είχε έναν ουρανό να προσπεράσει

εκείνη η φυσαρμόνικα δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μόνο ένα καζανάκι, μια πολική αρκούδα που καταβρόχθησε όλα τα παγόβουνα καταργώντας το οικοσύστημά της

διαμήνυσε στο σύμπαν το τελευταίο αστέρι.


υγ:γραμμένο με τον Θοδωρή Π.

Για μία ελπίδα

Απρόσεκτα εκκίνησα για το πεδίο της λήθης, άφησα πίσω μου σκισμένα χαρτιά και ψεύτικα φιλμ, μιας και θέλοντας να ζω το τώρα για να διατηρώ ακέραιη την ασβεστωμένη μου ευτυχία, έχτισα ένα παρελθόν σε σχήμα λαβύρινθου

με μένα στο ρόλο του μινώταυρου. Κάποτε έπρεπε να προχωρήσω χωρίς την ίδια αυταπάτη που καθόριζε τη σκέψη κι έτσι έριξα στο κενό τις δυο μεγάλες χάρτινες καρδιές, αυτές που είχα φτιάξει μόνο και μόνο για μας, για να μας (εφ)αρμόζουν, για να τις βλέπεις και να μεθάς την αλήθεια με φιλιά. Σήμερα διαθέτω μόνο την ειλικρίνεια

κι ένα μεγάλο εφήμερο όνειρο -αυτό που με οδηγεί πέρα απ' τα μονοπάτια του χαμού- κι έτσι πορεύομαι ζητώντας τίποτα περισσότερο από μια χούφτα φως, όχι φυσικό, αλλά δημιουργηθέν φως, από μένα για τους άλλους και λόγω αυτών,

για να νιώθω πως υπάρχω.

Ιανουάριος '09

Οργανοπαίχτης

Πάρε από πάνω σου τις κάσες

ομόρφυνε τις ομορφιές

στρωτά ευωδίασε αρνήσεις

κι άσε μια ποικιλόχρωμη ηχώ

να στρέφεται στο πλήθος

κι ας όψεται η ανταύγεια της ανακόλουθη

κι ας φαίνεται το πέρας της ασήμαντο

δεν παύει να' ναι μια ηχώ

κι εσύ ο μουσουργός της.

Απρίλιος '09