Ανάποδη νύχτα μάς κρέμασε
σε προσωπεία μοναδικής προσαρμογής με το μουσικό όνειρο
χωρίς κολλώδη ιστό ασφαλείας
μιας και δυνάμωσε το δέλεαρ της σοβαρής μέθης
το πέταλλο της ώρας ασκητεύει
η χρυσή ανάμιξη μιας ύπαρξης ανέμου κι ενός βλέμματος περιστεριού στρώνει τα πατώματα
με πορφυρά βεγγαλικά και βήματα αίλουρου
καθώς η θέλησή μας χορεύει για να δώσει ερείσματα
για ένα σωστό πρωί
νύχτα μετέωρη.
*γραμμένο με την Λένα Κ.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment