Ενθεογένεση

Ο πιο ερωτικός μήνας του χρόνου για την Ε83 ήταν ο Μάης. Ήταν τότε που ξεχώριζε ο ήλιος απ' τα σύννεφα και μαζί του η διαχυτικότητά της που διατηρούσε στο ψυγείο το χειμώνα. Την πρωτομαγιά την εκμεταλλευόταν πάντα για μια εκδρομή. Φέτος είπε στον Κ35 να επισκεφτούν τη Λέσβο. Το αεροπλάνο ήταν το αγαπημένο της μεταφορικό μέσο. Εγκαταστάθηκαν σ' ένα μικρό δωμάτιο στην Αγιάσο και το απόγευμα πήγαν περίπατο για μανιτάρια.
Τώρα τελευταία σκέφτομαι συνέχεια πως να τελειώσω το βιβλίο μου, εξομολογήθηκε
ο Κ35. Δεν ήξερα ότι τελειώνεις, τι σε προβληματίζει; Απάντησε η Ε83. Είναι που η ηρωίδα μου δεν έχει αποφασίσει αν πρέπει να δώσει τέλος στο γάμο της ή να δώσει τέλος στη ζωή της.
Συνέχισε ο Κ35. Το καλύτερο θά' ταν να δώσει τέλος και στα δύο, αρκεί να μη φανεί
προτεραιότητα ο γάμος. Απάντησε κάπως κυνικά η Ε83. Είχε αποσπάσει την πρόσοχη της ένας
αγρός που είχαν φυτρώσει πολλά ψηλά μανιτάρια και αναρωτιόταν αν έπρεπε να τα δοκιμάσει.
Ήξερε ότι δεν ήταν τα δηλητηριώδη. Τι λες να δοκιμάσουμε ένα από αυτά; Ρώτησε το φίλο της.
Νομίζω ότι είναι ασφαλή σ' αυτή την περιοχή, της είπε κοιτάζοντάς τα για ώρα.
Αφού καθάρισε μερικά έδωσε στον Κ35 κι εκείνος δοκίμασε πρώτος. Σε λίγη ώρα είχαν
φάει και οι δυο τους αρκετά. Ας ξαπλώσουμε εδώ λίγο, έχει ιδανικό ίσκιο. Πρότεινε ο Κ35. Όντως
ο ήλιος, αν και ήταν νωρίς το απόγευμα, τους κοίταγε λοξά και τα δέντρα ήταν αρκετά πυκνά για να
τον κρύψουν. Την πήρε στην αγκαλιά του κι άρχιζε να της εξομολογείται χωρίς λογικό ειρμό. Θέλω
να ξεχάσω μαζί σου ό, τι πέρασα στο γάμο μου, να γράψω βιβλία πάνω στο κορμί σου να
αποθεώσω την ομορφιά σου. Εκείνη ένιωθε μια ζαλάδα και ανίκανη να προβάλει αντίσταση άρχισε
να του φιλάει το λαιμό. Ήταν σίγουρα η κατάλληλη στιγμή να εκτονώσει την ερωτική της επιθυμία;
Δεν την ένοιαζε. Ήθελε μόνο να του δοθεί πρώτη φορά σ' εκείνον τον αγρό. Η ώρα πέρασε και ο
έρωτάς τους την είχε απογειώσει. Μαζί σου δεν είμαι εγώ, κάποια Θεά καταλαμβάνει το σώμα
μου.. Ναι και μου κλέβει όλη μου τη λογική. Την διέκοψε εκείνος. Ο έρωτάς τους κράτησε αρκετή
ώρα μέχρι να τους προσφέρει την ολοκληρωτική σκιά του το βουνό που βρισκόταν στα δυτικά.
Το βράδυ γύρισαν σπίτι και μετά το δείπνο ξάπλωσαν κουρασμένοι λες κι έκαναν έρωτα για
μια ζωή. Ξύπνησαν και δε μίλησαν. Η Ε83 παρήγγειλε το πρωινό αλλά η όρεξή της ήταν
αποκλειστικά στραμμένη στο φαγητό. Μετάνιωσες γι' αυτό που έγινε χθες; Τη ρώτησε ο Κ35. Ναι
αλλά καλό θα ήταν να το επαναλαμβάναμε. Του απάντησε. Ξαναεπισκέφτηκαν το απόγευμα τον
αγρό και την επόμενη μέρα έφυγαν για την Αθήνα. Ελπίζω η ηρωίδα σου να βρει τη λύση στο
δίλημμά της, του είπε πριν αποχωριστούν. Ευχαριστώ, αν και δεν νομίζω ότι θέλει να τη βρει.
Απάντησε εκείνος και κοιτώντας την της είπε να του φιλήσει τα παιδιά της. Εκείνη τον χαιρέτησε
απότομα και γύρισε διστακτικά την πλάτη της. Δεν ξαναμίλησαν μέχρι τον επόμενο Μάη.

Μάιος '09

Ελευθερία

Βρήκαμε το είδωλό μας
κρυμμένο σε σκόνες
ζηλευτά αναπαυμένες,
χρεώσαμε στη λήθη
την ελαφρότητά μας.
Αν καταλαβαίναμε πως έγινε η μετάλλαξη
θα κλαίγαμε;
Ή θα δίναμε και στο δάκρυ το συνώνυμο
ανώφελο;
Αφήνιασε το όνειρο
σπάζοντας το πλακόστρωτο.

14.6.09

Εσύ είσαι η ομοιότητα

Χάρισες στον άνεμο τα πιο αφρισμένα πελάγη
έφερες το φεγγάρι στο μπαλκόνι μου
και το έντυσες με χρώματα
για να λάμψει στον κόσμο που ξεχάσαμε
ν΄ αγαπήσουμε όσο αγαπηθήκαμε
εκείνο το δειλινό που γίναμε όμοιοι με το νερό.

12.6.09

JACQUES PREVERT - Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ

Μην πας
όλα είναι απ' τα πριν μαγειρεμένα
ο αγώνας είναι φτιαχτός
κι όταν θα προβάλει απάνω στο ριγκ
τριγυρισμένος λάμψεις από μαγνήσιο
κραυγαλέα θα ξεχύσουν το Te Deum
και προτού ακόμα σηκωθείς απ' την καρέκλα σου
φρενιτωδώς θα σου χτυπήσουν τις καμπάνες
θα σου πετάξουν στη μούρη το σφουγγάρι ιερό
και δε θα 'χεις τον καιρό να του τη φέρεις του φτερόμαγκα
θα ριχτούν απάνω σου
και θα σε χτυπήσει κάτω απ' τη ζώνη
και θα σωριαστείς
στο καναβάτσο
με τα μπράτσα σε βλακώδη σταύρωση
και ποτέ πια δε θα μπορέσεις να κάνεις έρωτα.

μτφρ: Ν. Δ. Καρούζος, περιοδικό Νέα Εστία, τεύχος: 996

ΣΤΙΞΕΙΣ

Τελικά είμαι μοναχικός άνθρωπος
κανείς δεν ξέρει γιατί γράφω.
*
Διασύρουμε τόση ομορφιά
στο πεζοδρόμιο της νιότης.
*
Η ανάμνηση έδωσε πνοή στο σώμα
που κάποτε ήταν μνημείο.
*
Η πόλη γεμίζει λουλούδια
με το που βλέπω τον παππού της γειτονιάς
είσαι θλιμμένος γιατί είσαι όμορφος
και ο παππούς είναι πολύ πιο όμορφος
με μια ομορφιά ηρωική
ταγμένη στην πλεκτάνη του χρόνου.
*
Χτυπάς την πόρτα μου
με χέρια από πορσελάνη
σου ανοίγω γιατί δε θέλω να σπάσουν.
*
Η άποψη του ανέμου
εμπνέει την όρασή σου με διαθέσεις επίθεσης
σε δομημένα σκηνικά λιτότητας
κατασκευάζοντας εξαρχής
τη ματαιότητα της ευτυχίας.
*
Επείγει η απόφαση της επιστροφής στο άσεμνο σπίτι
όπου το πρωταρχικό σημείο θ' αφομοιώσει τον εαυτό μας
δίνοντας στον κόσμο τη μόνη φαντασία
που τον έπλασε έστω για λίγο αναμάρτητο.


υγ: απ' το τελευταίο τεύχος (149) του περιοδικού οδός πανός.