Κάτι σαν παιχνίδι

Μα πως γίνεται,
πάντα μου διαφεύγει η πραγματικότητα;
Εκεί που βρίσκομαι μέσα της
και είμαι έτοιμος να συμμετάσχω
στην ανίκητη πορεία της
κάτι -αόριστο πάντα-
με πιάνει απ' το χέρι
με μετατρέπει σε μωρό παιδί
που η βούλησή του υπαγορεύεται
από κάτι που ποτέ δε θα προσδιορίσει
αλλά πάντα στέκεται ανυπεράσπιστο.
Ίσως να λειτουργεί και σε μένα η νοσταλγία
-αν και νόμιζα πως μ' αφορά μόνο το μέλλον-
τουλάχιστον σ' ένα βαθμό τέτοιο
που να θαυμάζω
μόνο την παιδική ηλικία.


Σεπτέμβριος '09

Ποίηση

καταγραφή αισθήσεων
στίχοι καρφιά
που γίνονται πόδια
και κάθονται
καρέκλες
και κάποτε στρώματα
μήπως και βολέψεις
κάπου
την καρδιά σου.

Σεπτέμβριος '10

1
Κάθε άνθρωπος κι ένα καταφύγιο
μέχρι που οι άνθρωποι εξανθρωπίστηκαν
κι έμεινα ν' αγαπάω τη φυγή.
2
Μίσησα κάθε στιγμή
που δεν μπόρεσα να κοιτάξω κατάματα.
3
Όση αγάπη και να προσφέρεις
πάντα θα υπάρχει κάτι που ξέχασες ν΄ αγαπήσεις.
4
Φωτίστηκε η νύχτα
με το που τα μάτια σου
μιμήθηκαν τ'αστέρια.


Σεπτέμβρης '10