Ερωτεύομαι τόσο εύκολα κάθε σου κίνηση
που το στερέωμα της ύπαρξης απλώνεται
κάπως σε περιμένω γύρω από σύννεφα
σε βλέπω να τυλίγεις τον καθαρό αέρα
με μια σταγόνα από σένα γίνομαι έκταση χαδιών
γίνομαι όπως είμαι τη στιγμή που οι ματιές μας υφαίνουν το κενό
και ξαναείμαστε εκτός αυτού.
13/1/10
1 comment:
...τί ωραίο!
Post a Comment