Βρήκαμε τη θέση μας σ' ένα ξεχασμένο τοπίο
εμπενευσμένο κενό ανάμεσα σε γερασμένα δέντρα
μας δώρισες όλο το άρρητο για να το κατηγορήσουμε
επί αιώνες σε αναζητούσαμε με το πρώτο μας βήμα
κουραζόμαστε νωρίς και σύντομα ελπίζουμε στο παρελθόν
πως να θυμόμαστε τις αγνές προθέσεις μας εξασκούμαστε
ρίχνοντας τη λήθη μας σ' ένα ποτήρι μεθυσμένη
κι αρπάζοντας τις αυγές μέχρι το βράδυ τους
τότε μια άρπα μας καλεί
σήμα κατεθέν μας.
20/1/10
No comments:
Post a Comment