Saturday, June 7, 2008

Κατηγορώ

Ασύδοτα προσχώρησες στη δίνη των παθών. Κράταγες ένα εθεροβάμον όνειρο σαν φυλαχτό, και από ένα φυλαχτό που φοβήθηκες να αποκαλύψεις καθορίστηκε η ζωή σου.
Έψαχνες τα λάθη των άλλων για ν'αποφύγεις να τα κάνεις και κατέντησες να σέρνεσαι στην ανυπαρξία. Τη ζωή την ύψωσες σε ιδέα και ακόμα να τη φτάσεις. Περίμενες ότι θα ανυψωθείς μαζί της αλλά αυτή αποδείχθηκε πιο αυθύπαρκτη κι από σένα.
Τι ζητάς τώρα έρποντας ανάμεσα σε πάθη και αλήθειες; Μήπως κατάφερες ποτέ να τα διαχωρίσεις;
"Ας είναι", είπες, "σήμερα θα ξεχάσω το χθες και θα πορευτώ αθώα".
Μα δεν κατάλαβες ότι με το να ξεχάσεις την ίδια σου την ύπαρξη εξομοίωσες την αθωότητα με την εθελούσια λήθη, μεταμορφώνοντάς την σε λέπι. Είναι αλήθεια ότι ζεις μόνο κάτω απ'το νερό αξιοπρεπώς, το αναλλοίωτο φως σε τυφλώνει.
Προχωράς απ'τη μία πλάνη στην άλλη με την πεποίθηση ότι τις ξεπερνάς, ενώ τις συσσωρεύεις και τις κάνεις ολοένα δριμύτερες. Ποιός θα σε βγάλει τώρα απ'το αδιέξοδο; Μόνο μια αλυσιδωτή έκρηξη προς ένα βιβλικό τοπίο νομίζεις ότι σε καθαγιάζει ετερόφωτε άνθρωπε.

15 comments:

Madame de la Luna said...

Αιχμές καλά κρυμμένες, ένας δημιουργικός θυμός που σε ώθησε να γράψεις κι η μεγάλη αλήθεια ότι δεν έχει νόημα να αρνείται κανείς την ύπαρξη του με όλα τα λάθη και τις πλάνες που την συνοδεύουν.
Υ. Σ. " Ψυχή που δεν αμάρτησε, ποτέ της δεν αγιάζει..." Ο Σωκράτης με τη συνοδεία μιας παγωμένης μπύρας ακούγεται πολύ σωστός!

Εαρινή Συμφωνία said...

Και, όπως θα έλεγε κι ο Ρίτσος, «την αγιότητα πριν απ' την αμαρτία δεν την παραδέχομαι, ατολμία τη λέω, δειλία τη λέω».

Λακων said...

Ετερόφωτε άνθρωπε; Οι δύο αυτές λέξεις είναι και η μεγαλύτερη στιγμή του ποιήματος...

Anonymous said...

Κραυγή για αυτιά ερμητικά κλειστά. Μπράβο Ανέστη :)

Ανέστης Μ. said...

@madame de la luna
είμαστε τα λάθη μας και με το να αμυνόμαστε απέναντί τους μόνο τον εαυτό μας βλάπτουμε. Αλλά ποιός μπορεί και να τα αντικρύσει ευθέως;

@εαρινή συμφωνία
Ρίτσος αγαπημένος.. Νά'σαι καλά.

@λάκων
πάντα ξεχωρίζεις την ουσία.. Ένα ευχαριστώ και μια καλησπέρα έχεις!

@freedula΄
κάποια αυτιά πρέπει να προσπαθούμε να τα σπάμε (Νίτσε θυμίζει αυτό) ακόμα κι αν αποβαίνει μάταιο. Νά'σαι καλά κι ευχαριστώ.. :)

Dr_MAD said...

Να ζούμε λοιπόν για την έκρηξη ή να ζούμε για να την αποφύγουμε? Εδώ σε θέλω. Εγώ αναπόφευκτα εντάσσομαι στην πρώτη κατηγορία

Από έκρηξη σε έκρηξη...

KitsosMitsos said...

Βαρύ το κατηγορώ, η λύση όμως;
Αυτό αξίζει ψάξιμο.
Καλησπέρα.

paperflowers said...

Τα σέβη μου...!

Ανέστης Μ. said...

προς mad,
Να ζούμε την έκρηξη, όχι να ζούμε για αυτήν. Να παράγουμε με εκρήξεις το νόημα της ύπαρξής μας κάθε στιγμή.

προς kitsosmitsos,
λύση για τον άλλον βρίσκει μόνο ο άλλος. Ο καθένας μπορεί να βρει το κατηγορώ και να το κάνει παράδειγμα προς αποφυγήν. Αρκεί ο ίδιος να είναι παραδείγμα προς μίμηση χωρίς να την επιζητεί..

προς paperflowers,
τα ανταποδίδω! :)

NY ANNA said...

Ο ετερόφωτος έβαλε την ταφόπετρα νομίζω, στο κατηγορώ σου. Κι εκεί "σκάλωσα" κι εγώ. Ίσως γιατί όλα οδηγούσαν με μαεστρία εκεί και πέσαν ξαφνικά στο κεφάλι. Όμορφα...
Έτσι κι αλλιώς, δεν είναι πολύ βαρετοί οι "απόντες" από τη ζωή, οι αποστειρωμένοι και οι αναμάρτητοι??? Ατέλειωτες ανυπόφορες "ευθείες". Που όπως έχω ξαναπεί και πιστεύω ακράδαντα, θυμίζουν Εντατικές. Δεν ζουν, απλώς έχουν μια προσομοίωση ζωής - Matrix. Το κακό όμως είναι πως αυτοί κατά βάθος το ξέρουν. Αν δεν το ξέρουν, τότε είναι ευτυχείς. Άοσμοι, αλλά ευτυχείς.
Μια πρόποση λοιπόν, με την παγωμένη μπύρα που βλέπω πως κερνάει η madame de la luna: αληθινές εκρήξεις para siempre. Φιλιά και καλησπέρες.

Ανέστης Μ. said...

προς ny anna,
πολύ φοβάμαι ότι δεν το ξέρουν, και αναρρωτιέμαι αν αυτή η ασυνειδησία μπορεί να χαρακτηριστεί ευτυχία. Γιατί τότε θα αρχίσω να ανησυχώ και για την ευτυχία την ίδια! Συμφωνώ πάντως με τους χαρακτηρισμούς σου και δεν μπορώ παρά να πιω στην πρόποσή σου! Φιλιά και νά'σαι καλά.

Anonymous said...

Η ζωή μας είναι μια φευγαλέα επαφή με την ακίνητη αιωνιότητα, είναι ένα τεράστιο θέατρο, όπου παίζεται το ίδιο έργο με διαφορετικούς τίτλους, όπου οι ρόλοι εναλλάσσονται (με πολλά λάθη στην ερμηνεία συνειδητά ή ασυνείδητα). Το πιό σημαντικό είναι πως η ζωή εξαρτάται από τη διατήρηση μιας πνοής.

pandiony said...

κατηγωρώ τους αυτόφωτους που σπαταλάν το φώς τους. σε κατηγορώ;
τι σημαίνει αυτό; βάζω κατηγορίες;
ωραίος

Ανέστης Μ. said...

pasta,
διατήρηση ή αφύπνιση ή ανακάλυψη μιας πνοής? Όπως και νάχει το σχόλιό σου λέει πολλά..

pandiony,
βάζω κατηγορίες, ή απαλάσσω από ευθύνες τους ανέυθυνους? Δεν ξέρω, όπως θες εσύ.

pandiony said...

ma einai o Sartr pou eipe pws otan katigoriopoihs askeis fasismo.
dwse fws afova. oi tifloi den 8a to doun, kai kapoioi 8a stravo8oun ki olas.
se paw
;o)