Μία σαφής λάμψη διάττοντα αστέρα είσαι στο ασυνάρτητο όνειρο όπου με θύελλες προσκυνάω τη χρηστή σου άχνη μέχρι να βγεις από μια αχιβάδα για να τη διαλύσεις στα εξ ων συνετέθη και διαμελισμένος να αναζητάω τα μέλη σου.
Χέρια του πάθους κρατάτε τη θέλησή μου.
Χέρια του θέρους οκνηρά με σέρνετε σε πρασινογάλανα όνειρα.
Χέρια του κόσμου αγκαλιάστε ό,τι παρέχει την αέναη κοσμική κίνηση κι ας κλονίζεται η χρηστοήθεια.
Χέρια οπλισμένα αν και σε έρεβη κάποτε βυθισμένα αιώνια θα φυλάτε τη γνήσια αγάπη.
Wednesday, June 25, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
7 comments:
αυτά τα χέρια. άστα να ακολουθήσουν το μυαλό
Να ακολουθήσουν το μυαλό ή την ψυχή και τους πόθους που καίνε. Η Διαίρεση περιέχει την αποσύνθεση αλλά ταυτόχρονα την σοφία ότι η ολότητα μόνο έτσι ολοκληρώνεται.
γεια σου Ανέστη,
καλό καλοκαίρι
κράτα τη γνήσια αγάπη
τίποτα άλλο
φιλιά
προς basnia,
μα θέλω δε θέλω το μυαλό εκφράζουν.. Καλώς σε βρίσκω κι εδώ.
προς freedula,
διαίρεση-απαρτίωση μάλλον είναι αυτό που εννοούμε και οι δύο, και χωρίς τη συνδρομή τους η ολότητα πάσχει από μονομανίες διαφόρων ειδών.
προς φαιδρα φις,
καλό καλοκαίρι φαίδρα μου!
Τα οπλισμένα χέρια συμβολίζουν ακριβώς αυτή τη γνήσια αγάπη σε ένα ποίημα του Ντεσνός. Ίσως σ'ενδιαφέρει αν δεν τον έχεις ήδη υπόψιν.
Την κρατάω, λοιπόν, με όπλα, που'χουν κάνες γεμισμένες λουλούδια και εκτελούν την πλήξη..
Πολυ καλό αλλά δεν ξεπερνάει τις "Φένακες Παράλληλες" Καλο μεσημέρι
Πώς γίνεται το πάθος να κρατά τη θέληση? Σε μένα λειτουργεί αντιθέτως. Την απελευθερώνει. Της δίνει ύπαρξη, γέννηση
δινονόη,
ευχαριστώ, προτιμήσεις είναι αυτές :)
mad,
λεώ κρατάει, ούτε τη συγκρατεί, ούτε τη φυλακίζει. Και φυσικά έρχονται τα χέρια που την καθοδηγούν μέσω του πάθους. Οπότε δε διαφέρουν πολύ οι άποψεις μας. Στη μετάφρασή το χάσαμε!
Post a Comment