Tuesday, July 15, 2008

Στη Λέσβο

Στου Μόλυβου την πέτρα λάξεψα τ'όνομά σου
για να το δουν οι πειρατές και να σωθεί η ομορφιά.
Στης Ερεσού τον απελεύθερο άνεμο χρωστάω τη φωνή
που έσπασε το στέρεο της ύπαρξης κι απίθωσε τον έρωτα.
Στων απολιθωμένων τη σήψη περιηγούμενος
ξερνάω -ανόητα αλλά υπόχρεα- τις λέξεις
τις χαρισμένες απ'τα βάθη της εγκόλπιας αφαλάτωσης.

8 comments:

spyros1000 said...

ΑΠΟ ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΕΙΣΑΙ?
ΕΧΩ ΕΡΘΕΙ,ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΝΗΣΙ.....

weirdo said...

Μήπως ετοιμάζεσαι για διακοπούλες, σύντροφε;..
:)

Ανέστης Μ. said...

spyros1000,
δεν είμαι αλλά μόλις το γνώρισα το νησί και είναι όντως ωραίο..

weirdo,
ετοιμάστικα ήδη συντρόφισσα! Επέστρεψα σήμερα από Λέσβο και έπεται συνέχεια..
Εσύ τι κάνεις; Άντε μην κάθεσαι,πάρε μια βαλίτσα και βουρ στα νησιά!!! :)

Anonymous said...

ο "οδηγός" που με ξενάγησε κάποτε στο απολιθωμένο δάσος, φυσικό-χημικός και φιλόσοφος πια, έλεγε ότι εκεί αποδεικνύεται η θεωρία του χάους, ή έλλειψη αρμονίας, ισορροπίας και λογικής στη φύση... άντε να συμφιλιωθείς χωρίς την ζωγραφισμένη αθωότητα του Θεόφιλου -αεροπλάνο πάνω από μάχες της Τουρκοκρατίας- και τις σελίδες του Verve, να ξεδιπλώνονται τα σουρεαλιστικά ζωγραφοποίηματα (αν τα ειδες). Αν δεν τα είδες (μουσείο Theriade-μαζί με τον Θεόφιλο), ένας λόγος για να ξαναπάς. καλές υπόλοιπες διακοπές, όπου πας.

Anonymous said...

«όταν ο ήλιος έχοντας βασιλέψει πια, η σελήνη με ένα κόκκινο θάμπος ξεπροβάλλει όλα τα αστέρια γύρω της να εξαφανίσει, κι ένα φέγγος απλώνει ως πέρα στο αλμυρό το πέλαγος και στους αγρούς με τα χιλιάδες άνθη».

(μτφρ.. Oδυσσέα Eλύτη 1985:91)

Ο μύθος συνδέει το νησί της μουσικής και της ποίησης με τον Ορφέα, θρησκευτικό ποιητή, προφήτη και ιερέα «γόη από μουσικής και μαντικής άμα».
Σύμφωνα με τις πηγές, μετά το διαμελισμό του από τις Μαινάδες στα όρη της Πιερίας, τα κύματα έφεραν το κεφάλι του στην Άντισσα και τη λύρα του στη Μυτιλήνη.
Με αυτό τον τρόπο συνέχισε να απαγγέλλει και να χρησμοδοτεί στη Λέσβο.

«...Δέδυκε μεν α Σελάνα και Πληιάδες, μέσαι δε νύκτες, παρά δ’έρχεται ώρα, εγώ δε μόνα κατεύδω.»

Βασίλεψε τώρα το φεγγάρι και η Πούλια. Μεσάνυχτα. H ώρα περνά. Kι εγώ κείτομαι μονάχη.
(Σαπφώ)

καλώς σε βρίσκω και από εδώ!

Madame de la Luna said...

Καταρχήν χαίρομαι που πέρασες ωραία και που έπεται συνέχεια! Έχω δε να σου πω ότι είναι φανερό πως εμπνέεσαι και δημιουργείς αυτό τον καιρό, οπότε σπεύδω να ευχηθώ να κρατήσει η φωτεινή αυτή περίοδος στο γαλαξία σου, όσο το δυαντόν περισσότερο. Φιλιά!

Ανέστης Μ. said...

imarias,
ο οδηγός σου φαίνεται ότι είχε πιάσει το βάθος της αξίας του απολιθωμένου δάσους, νιώθεις πολύ μικρός μπροστά σε τέτοιους φυσικούς "παραλογισμούς".. Απ'το μουσείο του Τεριάντ πήγα και άξιζε με το παραπάνω. Φοβερό έργο στις εκδόσεις του Τεριάντ και μονάδικη η τέχνη του Θεόφιλου -σουρρεαλιστικά αθώα. Kαλές διακοπές και σε σένα. :)

mist,
καλώς όρισες κατ'αρχάς. Αναφέρεις τους σημαντικότερους που γεννήθηκαν στο νησί και σ'ευχαριστώ γιατί έπρεπε να ειπωθεί η πολιτιστική κληρονομιά που έχει. Από τον Ελύτη και το Θεόφιλο μέχρι τη Σαπφώ και τον Αλκαίο. Απ'το 18ο αιώνα π.Χ. μάλιστα λένε ότι κατοικείται το νησί.. Αν μη τι άλλο πορεία χαραγμένη με ανεξίτηλα γράμματα.

madame de la luna,
ευχαριστώ για τα θετικά σχόλιά σου. Τόσο θετικά που μερικές φορές λέω μακάρι να ισχύουν! χεχε.. Οι διακοπές συνεχίζονται και το φως έρχεται από κάθε νέο μέρος που ταξιδεύει κανείς, αρκεί να έχει την κατάλληλη διάθεση για να το δει.. Ελπίζω να την έχεις κι εσύ γιατί αυτός ο ήλιος και η θάλασσα είναι δώρα που δεν εκτιμάμε συχνά. Φιλιά

Anonymous said...

αφού μπόρεσε το δέντρο, σκέψου, άρα μπορεί και η καρδιά -να γίνει πέτρα-

χαίρομαι που πήγες σ΄ αυτό το μουσείο, είναι παράδοξο που βρίσκεται σ΄ αυτή τη χώρα. είχα μια αίσθηση Ευρώπης, που ακυρωνόταν από το αμείλικτο φως του νησιού και την περίεργη, διάφανη σκιά του ελαιώνα, πολύ σπάνια και πολύτιμη συνέρευση.

ο καιρός των διακοπων θα καθυστερησει λίγο ακόμα, λόγω "τάματος" στη Λ. Πλάτωνος, αλλά έρχεται!