α στερητικό

Σώμα από αμέθυστο με ξέβρασες στα βράχια της αδημονίας και θέλγοντάς με από τα μάτια τα μεγάλα της θύμησης μου φανέρωσες μπροστά μου την αθεράπευτη γλύκα της σύμπνοιας της γεννημένης από τα ζεστά δάχτυλα που ακουμπούν το ατελεύτητο.
Τώρα μόνος κοιτάω τα σύννεφα και οι αστραπές τους με προσκαλούν στο αδιόρατο που χάρισε η στιγμή της σύμμιξης.
Γιατί τόσα λόγια να κρύβουν τα συναισθήματα και τόσα συναισθήματα να κρύβονται στα λόγια;
Άγγιξα ουρανό με μία κίνηση για να λυγίσω κάτω απ'το βάρος της ευθυτενούς βούλησης που μ'έριξε στη γη να προσκυνάω το χώμα το γενεσιουργό γενεών που ανήγαγαν τα λάθη τους σε θρησκείες και τις θρησκείες σε λάθη.
Γιατί έπρεπε να γεννηθεί το ανεπίστρεπτο της ύπαρξης το εμπνευσμένο από αστείρευτες πηγές και βράδια αξημέρωτα σταυρωμένα στο αδύνατο επίτευγμα της αέναης επανάληψης του άχρονου πεπρωμένου.