Thursday, September 11, 2008

απολίθωση κυμάτων

Έστειλα δύο σήματα νυχτερινής αναπόλησης
Το ένα αναπαύτηκε στη θύμηση της αχρείας σου πάλης με τα σύννεφα
Το άλλο βρέθηκε στα μισά του δρόμου να παιδιαρίζει με τους βράχους
Βράχοι ωχροί-τρυπημένοι απ'τα καμώματα τις ηδονίζουσας περιπτύξεως με το χθες
Στάθηκε να προσπαθεί να διαπεράσει τις οπές και βρέθηκε χτυπημένο από το φραγμό της αδηφάγας απολίθωσης

Σήμερα η πέτρα έχει γίνει άμμος και τη σκορπάω στα κύματα για να πολλαπλασιαστεί
Και μαζί της οι νύχτες
Οι μέχρι χθες πέτρινες.

6 comments:

Εαρινή Συμφωνία said...

Πέτρινες νύχτες, ε; Βέβαια, όλο και κάτι μαθαίνεις απο αυτές. Καλημέρα.

Anonymous said...

διαίρεση της πέτρας και πολλαπλασιασμός της νύχτας. (κάτι έχω πάθει με τα μαθηματικά τελευταία!, δεν ξέρω αν είναι πέτρινες, αλλά ζεστές είναι ακόμα οι νύχτες, και υγρές)

Anonymous said...

Έστειλα δύο σήματα νυκχτερινής αναπόλησης

Πόσο πεθύμησα τις αναταραχές των λέξεων σου... σκόρπιες πηγές αγωνίας, ευτυχίας, αναμονής...

Καλό φθινόπωρο

Ανέστης Μ. said...

εαρινή,
μαθαίνεις ή τις συνηθίζεις.. Προτιμώ το πρώτο. Καλησπέρα :)

imarias,
οι νύχτες έγιναν πιο υγρές από τότε που έγραψες αυτό το σχόλιο και έπεται επιδείνωση.. διαίρεση και πολλαπλασιασμός είναι αλληλένδετες πράξεις, πάντα τα μαθηματικά περιείχαν μυστήριο.. φιλιά

freedula,
καλώς σε ξαναβρίσκω αγαπητή μου.. Επιτέλους! :) θα σε επισκεφτώ..
καλό σου φθινόπωρο.

Aura said...

θα σε διαβάσω με προσοχή άλλη στιγμή.
Τώρα, μία Καλησπέρα :)

Ανέστης Μ. said...

καλησπέρα σας. :)