Έστειλα δύο σήματα νυχτερινής αναπόλησης
Το ένα αναπαύτηκε στη θύμηση της αχρείας σου πάλης με τα σύννεφα
Το άλλο βρέθηκε στα μισά του δρόμου να παιδιαρίζει με τους βράχους
Βράχοι ωχροί-τρυπημένοι απ'τα καμώματα τις ηδονίζουσας περιπτύξεως με το χθες
Στάθηκε να προσπαθεί να διαπεράσει τις οπές και βρέθηκε χτυπημένο από το φραγμό της αδηφάγας απολίθωσης
Σήμερα η πέτρα έχει γίνει άμμος και τη σκορπάω στα κύματα για να πολλαπλασιαστεί
Και μαζί της οι νύχτες
Οι μέχρι χθες πέτρινες.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
Πέτρινες νύχτες, ε; Βέβαια, όλο και κάτι μαθαίνεις απο αυτές. Καλημέρα.
διαίρεση της πέτρας και πολλαπλασιασμός της νύχτας. (κάτι έχω πάθει με τα μαθηματικά τελευταία!, δεν ξέρω αν είναι πέτρινες, αλλά ζεστές είναι ακόμα οι νύχτες, και υγρές)
Έστειλα δύο σήματα νυκχτερινής αναπόλησης
Πόσο πεθύμησα τις αναταραχές των λέξεων σου... σκόρπιες πηγές αγωνίας, ευτυχίας, αναμονής...
Καλό φθινόπωρο
εαρινή,
μαθαίνεις ή τις συνηθίζεις.. Προτιμώ το πρώτο. Καλησπέρα :)
imarias,
οι νύχτες έγιναν πιο υγρές από τότε που έγραψες αυτό το σχόλιο και έπεται επιδείνωση.. διαίρεση και πολλαπλασιασμός είναι αλληλένδετες πράξεις, πάντα τα μαθηματικά περιείχαν μυστήριο.. φιλιά
freedula,
καλώς σε ξαναβρίσκω αγαπητή μου.. Επιτέλους! :) θα σε επισκεφτώ..
καλό σου φθινόπωρο.
θα σε διαβάσω με προσοχή άλλη στιγμή.
Τώρα, μία Καλησπέρα :)
καλησπέρα σας. :)
Post a Comment