Wednesday, June 17, 2009

Γνώμες

• Πολλές φορές το νά' σαι φυσιολογικός ξεπερνάει τα όρια της λογικής σου.
• Η τρέλα κρύβεται μέσα μας τόσο αδέξια που δεν μπορείς παρά να την ξεσκεπάσεις.
• Με γεμάτο στομάχι μιλάς πιο σοφά απ' ό,τι με άδειο, γιατί μιλάς λιγότερο.
• Όταν τα πράγματα γίνονται πιο βίαια απ' τους ανθρώπους, είναι οι άνθρωποι που
ξεπεράστηκαν, ποτέ η φύση.
• Το θάνατο με το που τον αντιλαμβανόμαστε τον αφήνουμε συνήθως πίσω μας, αλλά εκείνος
πάντα βρίσκεται μπροστά μας.
• Ένας άνθρωπος που ονειρεύεται για όλη την ανθρωπότητα ποτέ δε φτάνει στο σημείο να
κάνει την ανθρωπότητα να σκεφτεί γι' αυτόν, η αντίστροφη διαδικασία προϋποθέτει όλη η
ανθρωπότητα να σκέφτεται όπως ο συγκεκριμένος ένας άνθρωπος-επαναστάτης.
• Όταν οι άνθρωποι καταφέρνουν να επικοινωνήσουν, είναι τότε που πιστεύουν στον ίδιο Θεό.
• Κάθε κοίταγμα προς τα πίσω, αν δεν εμπεριέχει το σκοπό να ξαναγυρίσει μπροστά, είναι
καταδικασμένο στην ανυπαρξία.
• Αν είχαμε το θάρρος να κοιτάξουμε το Θεό κατάματα θα γινόμασταν ευκολότερα άνθρωποι.
• Φέρνουμε στις πλάτες μας όλα τα κρίματα του κόσμου μα δεν αντέχουμε ποτέ τα δικά μας.
• Εάν η αμαρτία είναι ζήτημα ηθικής, δε μένει παρά να αμαρτήσει κανείς ανήθικα για να
συγχωρεθεί. Αν όμως το κάνει ηθικά, τότε δε θα χρειάζεται καν συγχώρεση.
• Η ηθική είναι κάτι που ποτέ δεν γίνεται καθολικό. Γι' αυτό η θρησκεία την ισοπέδωσε.
• Εάν ξέραμε ότι θα ζήσουμε παραπάνω χρόνια απ' όσα θα θέλαμε, θα αποκτούσαμε σίγουρα
μια υπομονή που θα μας έκανε πιο ανθρώπινους, εκτός κι αν γινόμασταν πιο άπληστοι.
• Το να γυρνάς το μάγουλο σ' αυτόν που σε χτυπάει δε σημαίνει ότι θες να σε χτυπήσει,
αν όμως το κάνει, τότε καλύτερα να του γυρίσεις την πλάτη.
• Το χιούμορ είναι το αντίδοτο στη δυστυχία αλλά μπορεί το ίδιο εύκολα να την υποθάλψει.
• Όταν καταφέρεις να τιθασεύσεις όλες τις φοβίες σου, δε σου μένει παρά να καταπολεμήσεις
τη νοσταλγία.
• Εάν η αγάπη είχε συγκεκριμένο ορισμό θα χανόταν το νόημά της.
• Η θάλασσα μας προκαλεί μάλλον ηρεμία γιατί ποτέ δεν φτάνουμε στο βυθό της. Εκτός κι αν
είναι φουρτουνιασμένη οποτέ δε μας ηρεμεί ούτε καν η επιφάνεια.
• Το να εκφράσεις ένα συναίσθημα είναι πιο δύσκολο απ' το να το αισθανθείς, γι' αυτό τότε
ολοκληρώνεται. Αν και μόνο αφού το αισθανθείς είναι εύκολο να εκφραστείς.
• Η μοναξιά είναι ανάγκη και φοβία ταυτόχρονα. Γι' αυτό όταν ξεπερνάς και τα δυο αποκτά
αξία.
• Όταν γράφεις για κάτι που βίωσες αναγκαστικά ψεύδεσαι, αλλά είναι το μόνο ψέμμα που
μιμείται την αλήθεια.
• Δεν υπάρχουν πραγματικά άθεοι, μόνο Θεοί του περιθωρίου.
• Το πως θα ξεφύγεις απ' το εγώ σου είναι πρόβλημα που σχεδόν δεν έχει λύση, έτσι
συνηθίζουμε να δενόμαστε μαζί του τόσο που να μην το βλέπουμε ως πρόβλημα.
• Όταν η απελπισία γίνεται κτήμα σου, δεν είναι η ελπίδα που πέθανε, αλλά η αισιοδοξία.
• Εάν θέλεις να γνωρίσεις τον εχθρό σου, περπάτα για λίγο στο δρόμο
του.
• Η ενηλικίωση δεν είναι μια διαδικασία καθαρά ηλικιακή, αυτό είναι ένα τυπολατρικό
σφάλμα της κοινωνίας που δεν παύουν να το πληρώνουν οι άνθρωποί της.
• Όταν τα όνειρά σου επιβάλλονται, έχεις ανακαλύψει την πιο ποιητική σου βούληση.
• Βρίσκουμε λέξεις να εξηγήσουμε τα πράγματα, αλλά μοιραία ξεχνάμε ότι την ίδια στιγμή τα
εγκλωβίζουμε.
• Οι στιγμές είναι που νικάνε το χρόνο, γιατί δεν μπορείς να τις μετρήσεις.
Απρίλιος 2009

5 comments:

Elementstv said...

Οταν παραιτουμαστε απο τα ονειρα μας και βρισκουμε τη
γαληνη,γνωριζουμε μια συντομη περιοδο ηρεμιας,
αλλα τα νεκρα ονειρα αρχιζουν να σαπιζουν μεσα μας και
να μολυνουν ολη μας την ατμοσφαιρα.Αυτο
που θελησαμε να αποφυγουμε μεσα στον αγωνα
-την απογοητευση και την αποτυχια-
γινεται η μονη κληρονομια της ανανδρειας μας.



Ωραια αποφθεγματα παντως δεν συμφωνω με ολα αλλα ειναι ωραια.

Madame de la Luna said...

Πως τα κατάφερες και μάζεψες τόσες σκέψεις, που κι εμένα εξίσου μ' εκφράζουν;

Καλά, η πρώτη βέβαια, η κορυφαία όλων.

Φιλί!

Ανέστης Μ. said...

elementstv,
τα σάπια όνειρα ποτέ δεν τα συμπάθησα. Θυμίζει την επιστροφή απαγορευμένων σκέψεων αυτό που λες, αλλά αν απαγορευτούν και τα όνειρα..

madame de la luna,
δε συμβαίνει και πρώτη φορά αυτή η ταύτιση ε; Νά' σαι καλά.. Φιλιά!

Anonymous said...

Πολλές φορές το νά' σαι φυσιολογικός ξεπερνάει τα όρια της λογικής σου.Η τρέλα κρύβεται μέσα μας τόσο αδέξια που δεν μπορείς παρά να την ξεσκεπάσεις.
ποσο μεστες σε νοημα ειναι οι προαναφερθεισες φρασεις...
πραγματικα το να σαι φυσιολογικος η μαλλον το να σαι εγκλωβισμενος πληρως στα κοσμικα καλουπια του καθωσπρεπεισμου εκτος του οτι αυτοματοποιει την ανθρωπινη σκεψη και αντιδραση,ξεπερνα τα ορια της ατομικης αυτοδιαθεσης και της διαφορετικοτητας.οσο για την τρελα θα πρεπει να ευγνωμονουμε ανθρωπους που μας θυμιζουν πως η σοβαροφανεια ειναι μια απο τις μεγαλυτερες και βαθυτερες πληγες των ανθρωπινων και διαπροσωπικων σχεσεων.ας αφεθουμε κι ας νοιωσουμε το πεπλο της εφημερης υπακοης στο κοινωνικα αποδεκτο να πεφτει...

Anonymous said...

ελπιζω πισω απο την ανωνυμια μου να μπορεσεις να μαντεψεις εστω ποιος θα μπορουσε να εστιασει στις συγκεκριμενες φρασεις...