Κάποτε είδα μια άρρητη γυναικεία μορφή στο άκρος της νιότης να χτυπάει ένα καυτό σίδερο και να φωνάζει με όλη τη δύναμη της στριγγλιάς της το Θεό.
Κάποτε είδα ένα φιλόσοφο να μιλάει τη ζωή πλέκοντας το φόρεμα της στα μέτρα του και δίνοντας του ελαστικότητα τέτοια ώστε να χωράνε μέσα του και άνθρωποι ελέφαντες.
Κάποτε είδα ένα Χριστό να περπατάει ανάλαφρα διαλαλώντας την αγάπη και να κουβαλάει τον ενθουσιασμό του με την περιοπή του πάθους του για Θεό και λύτρωση.
Σήμερα η γυναικεία μορφή βαφτίστηκε, ο φιλόσοφος έγινε επιστήμονας και ο χριστός ιερέας
κι εγώ
-στο χείλος ενός ονείρου με πινελιές καθημερινής αισθητικής ενώ ζωγραφίζω το θαλάσσιο γίγνεσθαι του είδους που ενέχει την κόλαση και τον παράδεισο στην ίδια ένταση-
συνεχίζω να αποζητάω μορφές που θα αξίζουν να τις αναπολούν κάποτε...
skip to main |
skip to sidebar
Απ' το διάστιχο
Απ' το Βακχικόν (ένθετο της Δευτέρας 2/3/15)
Απ' το Βακχικόν (τχ 28)
Απ' το andro
Απ' το βακχικόν
Απ' το poema (τχ 20)
Απ' το a lyr
Aπ' το Βακχικόν (τχ. 22)
Aπ' την bibliothèque
Aπ' το βακχικον (τευχος 21)
ΑΠ' ΤΟ BOOKBAR
Απ' την Αυγη (10/07/12)
Απ' το Βακχικόν (τεύχος 18)
Απ' το poema (τευχος 16)
Απ' το city vibes (τευχος 3)
ΑΠ' ΤΟ BAKXIKON (TEYXOΣ 16)
Απ' το βακχικον (τευχος 15)
Απ' το δεκατο τεταρτο poema
Απ' το δωδεκατο poema
Απ' τη Βιβλιοθηκη
απ' το βακχικον (ενατο τευχος)
απ' το βακχικον (ογδοο τευχος)
απ' το ποιειν (3/1/10)
απ' το ενατο τευχος του poema
About Me
- Ανέστης Μ.
- «Γράφω για να βρω ανθρώπους και τίποτα περισσότερο»... -Tristan Tzara-
Συ ειπας...
Συνοδοιποροι
- 123 λέξεις
- EΚεΒί
- Madame de la Luna
- Sister Alis
- Stardustia
- Weirdo
- another brick in the wall
- bright Φω
- exwtico
- imarias
- paperflowers
- poetry in motion
- xrysfish
- Βασίλης Ρούβαλης
- Γιάννης Αντιόχου
- Γιάννης Ευθυμιάδης
- Δημήτρης Αθηνάκης
- Εαρινή Συμφωνία
- Ζήσης Αϊναλής
- Ηλίας Σεφερλής
- Μουντζούρα
- Περίπατος
- Χάρις Κοντού
- Χνούδι
- ίων ο μικρός
Iστοσελιδες
9 comments:
όλα κατέληξαν σε καλούπια και μίνι συσκευασίες όπως περιέγραψες. Με τα επίγεια όνειρα μπαίνεις κι εσύ στη φόρμουλα και φτιάχνεις το καλούπι. Η επιθυμία και μόνο θα σε βγάλει από τα στερεότυπα, για να δημιουργήσεις Αυτόν που πραγματικά είσαι και θέλεις
"Σήμερα η γυναικεία μορφή βαφτίστηκε, ο φιλόσοφος έγινε επιστήμονας και ο χριστός ιερέας
κι εγώ"
Ο τύπος που έγραψε το "Πλάτωνας και όχι πρόζακ" δηλώνει επαγγελματίας φιλόσοφος..
Μην σταματήσεις ποτέ την αναζήτηση..
Κάθε νέα ανακάλυψη είναι πάντα μαγεία..
προς mad,
επίγεια τα όνειρα, ο παράδεισος και η κόλαση.. Καλούπια και συσκευασίες είναι στο παιχνίδι.. Εσύ ξέρεις τι κρατάς και τι αφήνεις, και δε φτάνει μόνο η επιθυμία για να γίνεις αυτός που είσαι και θέλεις. Το εγώ πρέπει να διαλέγει τον εαυτό του, και το εγώ είναι ενα ψηφιδωτό παραγόντων..
προς λάκων,
προσωπικά είχα διαβάσει ένα άλλο βιβλίο του Μαρίνοφ (τα μεγάλα ερωτήματα νομίζω λέγεται) και μου φάνηκε ιδιαίτερα φορμαλιστικό, με πολλά καλούπια που λέει κι ο mad..
Αλλά τι περιμένεις από "επαγγελματίες" φιλόσοφος όπως είπες κι εσύ.. Νάσαι καλά!
προς weirdo,
δε σταματάς αν έχεις ανάγκη να συνεχίζεις.. Και αν σταματήσεις σ'αυτήν την περίπτωση σέφαγε το μαύρο φίδι! Φιλιά
συνεχιζε να αναζητας...υπαρχουν,και αξιζουν..
Κι εύχομαι να τις βρεις τις μορφές σου...
Υ.Σ. Μου 'λειψε η βόλτα απ' το blog σου... Φιλιά!
Είναι σαν να ζητάς το ακατόρθωτο...
Ένα χαμένο Άγιο Δισκοπότηρο...
Αλλά τι πειράζει;
Το είπε κάποτε κι ο Τσε, που σήμερα είναι και μπλουζάκι: "Να είστε ρεαλιστές. Ν' αναζητάτε το αδύνατο..."
Άρα, είσαι σε καλό δρόμο.
Νομίζω πως το 'πε και ο Αννίβας, που ευτυχώς δεν έγινε αναψυκτικό αλλά ούτε και τίποτε άλλο "συναφές": "όπου δεν υπάρχουν δρόμοι, θα τους ανοίξουμε..."
Όμορφα...
Και κοίτα να δεις πλάκα... Μπορεί να "μεγάλωσα" αλλά κι εγώ το ίδιο πράγμα ψάχνω τελικά μια ζωή: το αδύνατον.
Καλά να πάθουμε!
Από την άλλη, μαγκιά μας.
Γι' αυτό και τα ανάλογα ρίσκα, στα οποία προσωπικά φωνάζω συνέχεια "παρών".
Παρούσα λοιπόν.
Τις καλησπέρες και τα φιλιά μου...
(ΠΟλύ καλό μου 'κανε σήμερα η ανάγνωσή σου... Ευχαριστώ!)
προς dorian gray,
Καλώς σε βρίσκω. :) Υπάρχουν σίγουρα, αρκεί να μπορούμε να τις δούμε.. Το δεύτερο μέρος της πρότασης είναι το αμφίβολο.
προς madame de la luna,
μα τις βρίσκω ανά πάσα στιγμή, κι αυτό σημαίνει ότι δε χρειάζεται να κάνεις τίποτα άλλο παρά κάθε στιγμή να τις ζωντανεύεις να τις επιδιώκεις, κι όχι να τις μιμείσαι -κατά το δυνατόν..
Κι εμένα μού'λειψε σχόλιό σου στο μπλογκ μου! :) Νάσαι καλά!
προς ny anna,
μιας και ανέφερες τον τσε και την κατάντια με τα μπλουζάκια νιώθω την ανάγκη να σου μεταφέρω ορισμένα λόγια του Καμύ: "ζούμε την περίοδο που σημαδεύει το τέλος των ιδεολογιών, των απόλυτων ουτοπιών, που αυτοκαταστρέφονται, μέσα στην ιστορία, απ'το τίμημα που τελικά ζητούν". Δεν έχουμε παρά να επιζητήσουμε μια δική μας ουτοπία, μετριοπαθέστερη αλλά "προσωπικότερη". Σαν την ουτοπία που περιγράφεις και προσεγγίζει τρόπον τινά τη δική μου.
Να ζούμε μόνο με τους περιορισμούς που επιβάλλουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας, να ανάγουμε την ύπαρξή μας σε τέχνη. Κάποια μικρά μικρά από την ουτοπία μου..
Το πρόβλημα έγκειται στο να τη διαλέξουμε εμείς για εμάς..
Χαίρομαι που πέρασες. Φιλιά!
TI KANEIS??
Post a Comment