Wednesday, July 14, 2010

Αποσιώπηση

Πως μ' έκανες να χαθώ
μέσα σε ψέμματα στενά
των αρμάτων μου τη θωριά
να εξευτελίσω
σε μια γωνιά υγρή
κι ανήλιαγη;

Έρημο περιστέρι
φτάνεις στην ειρήνη
γυρίζοντας την πλάτη σου για πάντα
στις φωλιές του κόσμου.
9.6.09
Posted by at

4 comments:

Anonymous said...

Πέρα από την ομοικαταληξία σε κάποιο σημείο, μου άρεσε πολύ το ποίημα και ειδικά το κλείσιμο. Από τις πολύ καλές σου στιγμές :)
Καλησπέρα, Ανέστη
Βάγια

July 14, 2010 at 11:34 PM
Anonymous said...

(χμμ...όχι ακριβώς ομοιοκαταληξία: στο ''θωριά'' και το ''στενά'' αναφέρομαι)

July 14, 2010 at 11:36 PM
Anonymous said...

Πολύ μου άρεσε και πολλά λέει αυτό το ποίημα. Με τον γνωστό Ανέστιο τρόπο σου που συμπυκνώνεις μεγάλες αλήθειες.
Καλησπέρες και στους επισκέπτες.

July 15, 2010 at 6:57 PM
Ανέστης Μ. said...

Βάγια,
χαίρομαι που σου άρεσε, η ομοιοκαταληξία κάπως υπόγεια είναι και βγήκε, μην την ξεσυνερίζεσαι! Συμφωνώ για το κλείσιμο στο συγκεκριμένο..Καλησπέρα!

imarias,
ευχαριστώ. Συμπυκνωμένα νοήματα προτιμώ.. Καλησπέρες.

July 20, 2010 at 2:34 PM

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)