Wednesday, July 14, 2010

Αποσιώπηση

Πως μ' έκανες να χαθώ
μέσα σε ψέμματα στενά
των αρμάτων μου τη θωριά
να εξευτελίσω
σε μια γωνιά υγρή
κι ανήλιαγη;

Έρημο περιστέρι
φτάνεις στην ειρήνη
γυρίζοντας την πλάτη σου για πάντα
στις φωλιές του κόσμου.
9.6.09

4 comments:

Anonymous said...

Πέρα από την ομοικαταληξία σε κάποιο σημείο, μου άρεσε πολύ το ποίημα και ειδικά το κλείσιμο. Από τις πολύ καλές σου στιγμές :)
Καλησπέρα, Ανέστη
Βάγια

Anonymous said...

(χμμ...όχι ακριβώς ομοιοκαταληξία: στο ''θωριά'' και το ''στενά'' αναφέρομαι)

Anonymous said...

Πολύ μου άρεσε και πολλά λέει αυτό το ποίημα. Με τον γνωστό Ανέστιο τρόπο σου που συμπυκνώνεις μεγάλες αλήθειες.
Καλησπέρες και στους επισκέπτες.

Ανέστης Μ. said...

Βάγια,
χαίρομαι που σου άρεσε, η ομοιοκαταληξία κάπως υπόγεια είναι και βγήκε, μην την ξεσυνερίζεσαι! Συμφωνώ για το κλείσιμο στο συγκεκριμένο..Καλησπέρα!

imarias,
ευχαριστώ. Συμπυκνωμένα νοήματα προτιμώ.. Καλησπέρες.