βρέθηκε στις ράγες
κι εγώ ήμουν ήδη στο ταξίδι
-επιβάτης νυχτερινής ενόρασης-
καθισμένος πάνω σε προσωπεία θλίψης
αφήνοντας να φύγουν
τα λέπια της αγάπης σου
καθυστερώντας όσο μπορούσα την άφιξη
μα ο έρωτας δε θα περίμενε ποτέ τόσο
όσο η φυγή σου.
3.6.09
No comments:
Post a Comment